Zo vertrouwd

Daar lag hij te spelen met ons zoontje. Bij mij op de grond. In mijn woonkamer. Mijn ex.  Hij kwam Timmy ophalen.  Hij lag erbij alsof hij thuis was.  En eigenlijk voelde het ook zo.                                                      
Timmy was weer razend druk. Hij stuiterde als een stuiterbal door de kamer heen.  Hij wilde 300 dingen zeggen in 2 zinnen. Tja, papa twee weken niet spreken is toch lang!
Maar deze momenten zijn zo leuk.  Ik vind het dan zo heerlijk om Timmy zo hieperdepiep te zien. Mijn ex en ik hebben dan wel vaker dingen te overleggen,  te bespreken maar dat kan dan niet volgens Timmy.  We krijgen dan echt wel duidelijke instructies om even stil te zijn hihi Heel begrijpelijk natuurlijk. Dus onze gesprekken vinden dan meestal plaats als hij terug komt.

Alleen voelde ik me gisteren alleen. Ik was niet echt in mijn hummetje. Er kwamen zoveel dingen bij mij binnen.
Vlak voor ik Timmy ging ophalen van de PSZ voelde het alsof mijn dak even instortte. Helaas kan ik die emoties niet meer tegenhouden. Gelukkig scheen de zon en deed de zonnebril mooi camouflage werk! Geen rode ogen te zien!
Ja,  ik  die weet hoe alles in elkaar zit. Ik, die weet hoe je dingen/mensen los kunt laten,  die weet waar die emoties en gevoelens vandaan komen. Ja, ook ik heb het soms moeilijk met al die emoties  En die werden me gisteren even allemaal teveel En dat is helemaal niet erg. Ik weet dat dat juist goed is. Niet opkroppen, gooi het eruit!

Het klinkt misschien heel raar maar ik heb mijn ex vergeven.  Ik heb mezelf vergeven. Ik heb vergeven dat het zo is gelopen.  En nu voel ik zoveel liefde voor hem. Niet de liefde die je voelt voor je liefdespartner, maar gewoon…liefde. Hij is niet voor niks de papa van ons zoontje. Ook al werkte onze relatie niet, hij blijft een mooi mens.
Mijn ex is nu ook zo anders met ons zoontje. Hij is nu een echte papa. Van verzorging tot speelkameraadje. Hij zal wel moeten. Een beetje moeilijk uit te leggen, maar ik denk dat sommige mama’s dit wel begrijpen.

Ik weet dat als wij bij elkaar waren gebleven,  dat er altijd een strijd tussen ons was geweest. Ja,  natuurlijk hadden we het ook leuk,  maar het klopte niet. Ik kan het wel mooier maken dan het is, maar het was niet zo.

Maar dan zo'n moment als vandaag.... We kennen elkaar natuurlijk door en door.  Er is dan weer dat vertrouwen... Die verbinding. En dan ligt die daar helemaal op zo'n gemak. Net of er niks is geweest.  En dat vind ik gewoon mooi.  Dat kwam gisteren dan alleen even hard binnen. Ik voelde mij gisteren alleen en opeens ga ik dan denken hoe fijn het is om met iemand samen te zijn. En zoals hij daar lag, hoe hij op dat moment was. Ja, zo zou ik denken dat…

Het was tijd om Timmy in de auto te zetten. En daar zaten ze dan. Allebei de mannen een zonnebril op. Het was ook weer tijd om mijn zonnebril op te zetten.

Ik merk nu wel heel goed het verschil tussen kwaad zijn op iemand of iemand vergeven.  Als je kwaad bent dan blok je je gevoelens af.  Je bouwt gelijk een muur als bescherming. En dat is makkelijk.  Er komen geen andere gevoelens boven. Je voelt geen emoties.

Als je iemand doet vergeven,  dan moet je het eerst accepteren,  dan komen al die gevoelens naar boven.  Je gaat het OPNIEUW doorleven.  Dat moet,  anders kun je het niet los laten. En dit proces kost veel meer energie. Al je emoties komen omhoog en soms komen ze van zo ver dat je nog niet eens wist dat daar ook nog iets zat. En dat wil niet iedereen. Sommigen zijn bang om het weer te beleven. Het doet pijn.  Daar hebben ze gewoon geen zin in En dat is jammer want daarna kun je die liefde ook weer voelen stromen. 
En iedereen die spiegelt jezelf. Dus wat ik vandaag allemaal te voelen kreeg door andere mensen, dat zijn stukjes in mij die aandacht vragen.

02-04-2016 09:36 uur