Vluchten

Als jij ’s ochtends de deur uitstapt, zet jij dan ook je mooiste masker op? Houdt je iedereen voor de gek, inclusief jezelf, met te zeggen dat het SUPER gaat?!

Voel je de onrust in jezelf, maar durf je er niet aan toe te geven? Wat als je dingen niet hebt kunnen verwerken. Wat als je het emotioneel gewoon niet aandurft? Bang om te voelen. Bang om die pijn, die intense pijn, dat enorme gemis, je grote schuldgevoe... Bang om dat alles te voelen of misschien nog wel meer. Kun je dat wel aan? Ga je er niet aan onderdoor als je het toe zal laten?
Je weet het niet en je wilt er liever ook niet achter komen, dus je zet iedere ochtend je mooiste masker op.

Vluchten
Je vlucht iedere dag naar je werk. Je gaat vroeg de deur uit en je komt pas heel laat terug. Als je dan eindelijk thuis bent ga je dom televisie kijken, gamen, je bent de hele avond met je telefoon bezig of je gaat gewoon door met werken.

Je vlucht in je gezin. Je kunt geen dag thuis zijn. Iedere dag, of bijna iedere dag onderneem je wel iets met je kind(eren). Een uitstapje hier, een bezoekje daar, zwemles of een andere sport voor je kind(eren). Je bent er druk mee. De ballen houdt je hoog en je kijkt echt alleen maar omhoog, bang om de controle te verliezen.

Je vlucht in een verslaving. Dat kan uitlopen op een eetstoornis, een alcoholverslaving, drugs, maar het kan een sporten zijn of vreemdgaan.
Je merkt dat je blij wordt van iets en je wilt meer. Je eet meer, je drinkt steeds vaker, de sportschool is je 2^e thuis en noem maar op. Maar bij een verslaving is het nooit genoeg. Je wilt altijd meer, je verlangt altijd meer. Tot het teveel wordt.

En alles gaat goed tot het je teveel wordt. Je breekt. Je gaat je afvragen waar je in  godsnaam mee bezig bent. Je krijgt een burn-out of je lichaam roept je tot een halt. Vluchten kan gewoon echt niet meer. Het lukt je niet meer. Wat heb je goed toneel gespeeld. Niemand had iets in de gaten. Alleen is het nu zo jammer dat je echt van nul af aan moet beginnen.

Als je nu eens eerder dat masker had afgezet. Als dat poortje van je vluchtroute nu eens dicht was geweest…
Dan had je je echte gevoelens getoond. Je hoeft niet altijd sterk te zijn, je hoeft niet altijd alles op te lossen voor anderen, je hoeft geen medelijden te hebben met die anderen. Mensen mogen emoties laten zien. Graag zelfs! Dan weten anderen ook hoe ze beter kunnen reageren op jou!

Vluchten… Je rent weg voor iets waar je bang voor bent, wat je niet wil. Je moet de hele tijd achterom kijken of het je niet heeft ingehaald. Wat vermoeiend, wat een uitputting. Vluchten naar een nieuw begin kan niet.
Een nieuw begin, begin je met een schone lei, met een nieuwe aangelegde weg. Niet door die vluchtroute te nemen.

Stop! Sta stil! Durf je om te draaien en durf datgene waar je voor vlucht recht in de ogen te kijken. Durf die confrontatie aan. Laat het letterlijk door je heen lopen. Voel wat het met je doet. Laat het door alle aderen stromen. Wordt 1 met je angst, je verdriet, je woede en je frustraties. Weet waarom je dit voelt om het daarna voor altijd achter je te laten. Je geeft het een plek op je pad. Nu blijft het daar staan en hoef je nooit meer achterom te kijken  om te kijken of het je inhaalt of niet!

Iris
12-08-2016
20:15 uur