Verwarring en twijfel Kun je spijt hebben van je besluit om een einde te maken aan je relatie?

Kun je alle negatieve gevoelens laten verdwijnen en je afvragen waarom het zo is gelopen?

Kun je je opeens afvragen of het ook anders had kunnen gaan?

Wat je eerst zo sterk maakte, het single mama zijn, kan je dat nu ook zo kwetsbaar maken?

Kun je alle pijn en al je verdriet wat je hebt gehad, wat je hebt gevoelt, kun je dat vergeven en vergeten?

De vriendschap die er was, de band die je had met je ex… Kun je dat opeens zo erg missen?

Alle tranen die nu rollen, alle emoties die ik nu voel, kan ik dat verklaren?

De pijn en het verdriet wat Timmy moet voelen om zijn papa te missen, had ik dat kunnen voorkomen?

Ieder afscheid wat mijn ex neemt van Timmy… Had dat niet zo gehoeven?

Alle pijn en al het verdriet wat we elkaar hebben aangedaan, is dat echt nodig geweest?
 
Vandaag voel ik me zo klein, zo hulpeloos, zo niet ik, of ben ik dit juist wel?
Na heel veel jaren ben ik opeens ziek. Niet een beetje, maar echt ziek. Zo ziek dat ik bijna niet op mijn benen kan lopen. Ik had zoveel plannen dit weekend. Belangrijke dingen te doen, maar helaas.
De TV was mijn beste vriend vandaag. De TV die ik voor mezelf bijna nooit aan heb heeft nu overuren gedraaid voor mij.
En om het minste of geringste moest ik huilen. Niet bij het einde van een mooie film, nee gewoon als er iemand werd neergestoken bij ID tv of als iemand verliefd werd in een domme serie.

En dan komt mijn ex de kleine man terug brengen en dan zit je relaxed te praten. Geen verwijten, geen ruzie, gewoon weer zoals het was.
En opeens mis ik dat. Het team dat we waren. En we zijn het nog steeds naar Timmy toe, maar niet meer naar elkaar. Waar komt die verwarring vandaan, die twijfel. Ow help!

Alles viel als een deken van me af vandaag. Ik voelde me zo licht. Ik had niks meer om me achter te verschuilen, om me te verstoppen.
Alles van het afgelopen jaar, 1,5 jaar kwam omhoog. Een film, en dan ook eentje waar werd gehuild op het einde.

En wat voelde ik dat verlangen. Dat verlangen om weer met iemand een team te zijn. Sterk zijn is leuk, maar ook ik heb mijn zwakte. Komt dat nu omdat ik ziek ben? Kan ik eindelijk toegeven?

En dan kust mijn ex Timmy gedag. En dan weet ik dat ze elkaar 2 weken niet meer zien. Ik hoor aan de stem van mijn ex dat hij er moeite mee heeft. En ik weet dat Timmy er moeite mee heeft. En dat breekt mijn mama hart.

Deze dag sluit ik af met een overvloed aan gevoelens en emoties. Waar komt dit toch vandaan? Mis ik dan toch zo erg iemand om mij heen of is het gewoon even een moment van inzicht? Ik zal toch geen spijt krijgen? Die Iris die alles zo goed weet, die Iris die heeft geknokt om te zijn waar ze nu is, die is Iris die zo blij is met haar leventje nu. Waar was die vandaag? Iris?

07-03-2016
00:11 uur
  Iris     07-03-2016 14:44     Reacties ( 0 )
Reacties (0)

Geen reacties gevonden.