Verlatingsangst en de dynamiek ervan

Als liefde stroom dan kan er geen einde aan komen.
Als er een angst bij komt kijken dan begint het weglopen en het achtervolgen. Dit stroomt niet, dit roept blokkades op. Het geeft een illusie weer met een niet zo prettig einde.
 
Het spel kan beginnen
De persoon met verlatingsangst (meestal de vrouw) stort zich helemaal op de relatie. De twijfel dat de andere persoon niet bereikbaar zou zijn, stopt ze diep weg. Hij laat immers zien en blijken dat hij open staat voor de relatie! De angst wordt vergeten. In dit level van het spel zijn beide blind voor hun angst. De vrouw met verlatingsangst richt zich helemaal op de man die voor haar staat. De man die haar op dit moment alle liefde van de wereld geeft. Eindelijk heeft ze haar prins op het witte paard gevonden! Waar was hij toch zolang geweest?
 
Maar wat als…
En opeens veranderd er iets. De vrouw ervaart een afstand. Wat eerst zo lekker stroomde, is er niet meer. Hierdoor wordt de vrouw onzeker. Ze begrijpt er niks van en geeft daarom nog meer liefde. Gaat van alles doen om bevestiging te krijgen waar ze zo naar smacht. Dit is de fase van het “pleasen”. Zoveel mogelijk doen voor de ander en maar hopen dat dit alles voldoende is om niet aan de kant gezet te worden.
Echter wordt die afstand van de ander steeds pijnlijker. Hier kan weken of zelfs jaren overheen gaan tot de vrouw zich eindelijk gaat afvragen waar haar grenzen liggen. Ze gaat zelf een stapje terug nemen.
En dan wordt die afstand niet in dank afgenomen. De man wil weer de touwtjes in handen nemen en begint weer de vrouw te veroveren. Natuurlijk krijgt de vrouw met verlatingsangst hierdoor weer hoop. Zie je wel: Ze had zich alleen maar aangesteld. Haar liefde wordt weer beantwoord!
 
Het gaat verder
De vrouw zet haar eigen gevoelens aan de kant. Ze kan heel ver gaan door haar eigen grenzen heel erg te gaan verleggen. Vergeten wie ze zelf is en wat ze zelf wil. Ze wil er echt bijna alles aan doen om de man aan zich te binden en verbonden te laten. Ze wil echt niet verlaten worden. Maar dat binden vormt dan weer een greep om de nek van de man. Hierdoor krijgt de man weer bindingsangst. Hij voelt zich hierdoor weer in het nauw gedreven en gaat weer afstand creëren.
Dit spelletje kan dan nog een hele tijd doorgaan en er kan ook gewisseld worden van aantrekken en afstoten. Zodra de ene aantrekt, stoot de andere af. Maar dat “kan” dan niet en dan worden de rollen weer omgedraaid!
Maar je begrijpt dat dit niet eeuwig door kan gaan. De pijn wordt op een gegeven moment zo groot dat er een keuze gemaakt moet worden.
 
Het moest ervan komen: het einde
Als dan eindelijk de vrouw met verlatingsangst voor zichzelf heeft durven te kiezen, dan kan dit voor nog een extra bonus level zorgen.
De man met de bindingsangst voelt zich dan namelijk weer vrij en zal hierdoor de vrouw weer overspoelen met beloftes. Hij heeft spijt, het zal nu echt anders gaan. En de vrouw kan weer “toegeven”. Ze wil zo graag die verbinding dat ze weer kiest voor de man die haar nog niet zo lang geleden keihard heeft laten vallen. Dit is de “bonus” level tot dat het spel echt uitgespeeld is.
 
Heel vaak zie je dan wel dat de vrouw met verlatingsangst een nieuwe relatie aangaat, maar dan nu niet als vrouw met verlatingsangst, maar als vrouw met bindingsangst. Ze houdt (on)bewust afstand van haar nieuwe partner. De aantrekking van haar oude geliefde is er namelijk nog steeds. Ze zou dan ook zo weer terug kunnen gaan naar de man met bindingsangst. In haar nieuwe relatie voelt ze namelijk niet die verbinding en alles is beter dan alleen te zijn. Deze gedachtes kunnen pas veranderen als ze zichzelf weer echt helemaal overgeeft aan de liefde. Eigenliefde!
 
04-06-2016
09:08 uur