Tot de dood ons scheidt

In mijn leven ben ik al van meerdere bruiloften getuigen geweest. De ene bruiloft was nog mooier dan de andere. De andere  bruiloft was nog spectaculairder dan de ene. Sommige huwelijken houden nog stand, en andere zijn beëindigd.
 
Trouwen… Hoe lang mijn relaties ook duurde, trouwen kwam nooit in mij op. Trouwen. Het woord alleen al. Het roept zo’n verplichting bij mij op. En dan die hele poespas erom heen. De hele dag plannen tot in de puntjes en ow wee als er iets fout gaat. En dan nog niet te hebben over de stress die sommige ervaren!  Vergeet ik bijna het mooiste…  de uitspraak: Tot de dood ons scheidt. Als ik dat zinnetje al hoor dan vliegen 2 handen om mijn nek en krijg ik het Spaans benauwd.
Een huwelijk is een momentopname. Op dat moment zeg je volmondig ja om je hele leven te delen met dezelfde partner. Maar niks is zo veranderlijk als een mens. Mensen groeien, mensen veranderen (ja dat kan echt). En wat als je ieder een andere kant op groeit. Wat als de ene wil groeien en de ander houdt je tegen. Wat als jij verandert en je partner wil zo graag “de oude jij” terug want met de “nieuwe jij” kan hij / zij niet veel beginnen!
Als je trouwt wordt er een contract getekend tussen 2 personen. Dit is statisch, zwart op wit, in mijn ogen zelfs zakelijk. Het staat vast dat je van elkaar blijft houden in voor –en tegenspoed, in armoede en in rijkdom, tot de dood jullie scheidt. En dat terwijl de innerlijke verbinding stroomt en alle kanten op kan stromen. Alleen de innerlijke verbinding, het gevoel, wordt vaak niet meer uitgesproken in een huwelijk. Je hebt namelijk een contract getekend. Uit angst deel je bepaalde gevoelens niet meer. Stel je toch eens voor dat als jij je gevoelens laat zien, dat de andere jou hierdoor wil verlaten of dat jezelf bang bent om de ander te verlaten. En dit werkt als een tijdklok. Je hoort (voelt) de klok tikken en vroeg of laat zal hij afgaan. Hierdoor lopen ook veel relaties / huwelijken stuk.
Trouwen geeft voor veel mensen veiligheid. Zeker als je verlatingsangst hebt, geeft trouwen veiligheid.
Heb je bindingsangst dan komt vroeg of laat de drang naar vrijheid naar boven.
Door een huwelijk kun je het idee krijgen dat je niet je eigen weg kunt gaan want je zit aan dat contract vast. Het kan verstikkend werken.
En of je nu bindingsangst of verlatingsangst hebt:
Angst doodt de liefde terwijl vrijheid liefde de ruimte geeft. Zou het niet veel mooier zijn om te zeggen: “Zolang de liefde ons verbindt”. Je geeft zo elkaar ruimte. Je geniet ervan zolang het duurt. Hierdoor drukt niet die zware “last” op elkaar, maar kan alles stromen!
 
02-05-2016
23:28 uur