Spiegels

Iedereen die je ontmoet is een spiegel
Bij de ene kijk je er even in en doe je alleen even je haar goed.
Bij de ander heb je iets langer nodig. Daar worden je haren nog eens door de war gehaald en heb je langer nodig om te kijken.
En er zijn ook mensen die je spiegel uit handen laten vallen, misschien wel stuk gooien.

Wat een pijn, wat een immens verdriet. Waarom overkomt jou dit vraag je je af.
Wat heeft dit voor nut? Je hebt helemaal de kracht niet om al die stukjes op te rapen.
Je had al zolang voor die spiegel gestaan en nu moet je hem ook nog eens oprapen
en weer in elkaar zetten.
En toch begin je er langzaam aan. Stuk bij stukje. Het is passen en soms zijn er kleine splintertjes die je niet meer terug kunt vinden. Dat is niet erg.
Jij maakt je eigen spiegel nu zoals jij het mooi vindt.

Sommige mensen ontmoet je om inzicht te krijgen in kleine dingen.
Andere mensen spiegelen een grote stuk. Die laten je echt meer voelen.
En er zijn er die je helemaal onderuit halen. Die je "gewone" leventje even helemaal op zijn kop zetten.
Die pijn en het verdriet wat je dan voelt gaat diep, en je hebt het idee dat je er niet meer bovenop komt, maar nadat je hebt gekeken naar al die stukjes krabbel je beetje bij beetje op.
Je gebroken scherven zet je weer in elkaar. Deze keer anders, deze keer steviger en mooier. Jij blijft jij, maar je hebt nu de stukjes zelf opgeraapt en jezelf weer "in elkaar gezet".Je weet steeds beter wat je nu wel wilt en wat niet.
Achteraf ben je die persoon dankbaar. Hoeveel pijn en verdriet hij/zij jou ook heeft gedaan....
Je kunt hem alleen maar dankbaar zijn!
Je bent er zoveel mooier en sterker door geworden.

Iris
18-08-2016
16.33 uur