-
Right person - Wrong time
Soms kun je iemand tegenkomen waarmee het klikt.
Waarmee het klikt vanaf moment 1. BAM!
Wat een mooi mens. Wat een lief persoon. Wat een geweldige ouder is deze persoon. Zo zorgzaam.
Je kunt jezelf zijn. Niet een beetje, nee helemaal. En wat een fijn gevoel is dat.
Dit heb je al lang niet meer gevoeld.
En wat is deze persoon interessant. Jeetje, je wilde niet iemand leuk gaan vinden en daar ga je dan toch!
Want als je "voelt" dat iemand een goed hart heeft, dan zoekt je eigen hart verbinding.
Je bent nu eenmaal een gevoelsmens.
En toch zegt een klein radartje dat er "iets" is. Die verbinding, dat draadje,
dat breekt zodra je de deur uit loopt.
En hoe hard je dat draadje uitgooit, het wordt niet opgepakt. Degene pakt het niet aan.
Deze persoon is een mooi mens, deze persoon is lief, zorgzaam, eerlijk. Ja, alles wat mooi is.
Maar deze persoon kan dat niet voor iemand anders zijn. Nog niet. Nog lang niet.
Deze persoon heeft te lang in een situatie gezeten die hem heeft benauwd, die hem heeft verdoofd.
Die hem heeft laten zweren tegen zichzelf dat hij eerst aan zichzelf gaat denken. En dat is terecht!
Deze persoon kan niet open staan voor iemand anders, hoe leuk hij je ook vindt.
Hij kan niet verliefd worden. Onbewust blokkeert deze persoon dit.
Soms kom je iemand tegen op het verkeerde moment.
Iemand is nog niet niet klaar met zijn eigen stukjes. Iemand is nog niet klaar om
open te kunnen staan voor een diepere verbinding.
En hoe mooi deze persoon ook is, hoe leuk hij jou ook vindt... Het is het verkeerde moment.
Het enige wat je kunt doen is deze persoon met liefde loslaten.
Je mag blij zijn dat je deze persoon hebt leren kennen. Je hebt er zeker iets van geleerd.
De persoon was goed (dat voelde je), alleen de timing was fucked up.
En natuurlijk doet dat weer pijn, want wat jij voelde was echt, was puur en daar moet je nu afstand van doen, afscheid van nemen.
En ieder afscheid doet nu eenmaal pijn.
De wisselwerking tussen bindingsangst en verlatingsangst. Soms kunnen de rollen omgedraaid zijn.
Iris
30-07-2016
11:34 uur
Dank je wel lieve Iris! Zo waar en zo raak! Dat ego h, die stemmetjes, dat gevoel...'n hele worsteling...en ook weer niet als je eenmaal weet (durft te beseffen) dat het niet de juiste tijd/persoon is.... Maar dat 'wachten' op de juiste persoon op de juiste tijd op de juiste plaats...if it's meant to be...daar ben ik dan niet zo goed in en dat maakt dat ik die deur steeds weer open zet tegen beter weten in... Maar damn...wat helpt 't om het hier te schrijven... Thx! X
Eli, wat apart en mooi dat het zo overeenkomt met jou op dit moment. Je leert er alleen maar van als je er ook echt iets mee doet. Als die mannen toch contact blijven zoeken... Wat doe jij dan? Gooi je alle deuren weer open en laat je ze toe? Natuurlijk is het mooi dat ze jou willen (zien). Natuurlijk voelt het goed om gewild te worden. Heerlijk, maar dit zijn strohalmpjes. Ze dienen zich aan als het hun uitkomt en kijken helemaal niet naar jouw behoeftes. Jij wilt wel een verbinding, een relatie of in ieder geval meer dat wat hun je kunnen geven op dit moment. Iets maak je definitief om zelf het contract te verbreken. Hoe moeilijk het ook is omdat ze diep van binnen wel mooie mensen zijn. Dus dat raakt je. En dan ook echt achter je keuze te staan. Ik schrijf dus vaak een brief. Gewoon omdat ik dan alles voor me zie wat ik voel en dan kan ik ook niks vergeten te zeggen. En hoe je het draagbaar maakt? Dat is lastig he. Een hele worsteling. I know, maar eigenlijk ook heel makkelijk. Niet je ego, je verstand de overhand laten nemen. Niet denken: Och, hij is zo lief, hij is zo'n mooi mens, hij is... Dat is die wel, maar hij is niet goed voor jou op dit moment. Laat hem eerst zelf zijn eigen issues oplossen. Zeg tegen jezelf (en voel het ook) dat jij een mooi persoon bent, dat jij lief bent en dat je beter verdient dan iemand die er maar half is of allemaal als het hem uitkomt. ZELFLIEFDE - zo belangrijk en tevens de grootste uitdaging. Ik hoop dat je hier iets mee kunt. Liefs Iris
Alsof je mijn levensverhaal van dit moment aan het schrijven bent....jemig....eerst dat met het schilderij van Adam en God en nu dit.... Hier ook wr 'n afscheid, wilde de eerste man van het schilderij zijn muurtje/ traphekje niet weghalen, nummer 2 heeft inderdaad teveel aan zijn hoofd om open te staan voor liefde (maar beide zoeken ze me toch steeds op...)....ik leer er steeds van, maar hoe maak je dat afscheid draagbaar ? En definitief....
Graag gedaan hoor. Ik weet als geen ander hoe die stuggle is. Je wilt zo graag dat plaatje wat je in je hoofd hebt, maar stop met dat plaatje te romantiseren! Mijn gevoel zei mij nu echt heel duidelijk dat dit het niet was, en dan ga je toch weer dingen doen die niet goed zijn. Je luistert niet naar jezelf. Je loopt weer weg om een ander maar in te laten zien dat jij het wel bent... Om die ander te laten zien wat die verkeerd doet. En dat is net de valkuil! Je bent het waard zoals je bent. Je kunt nog zo mooi, rijk en liefdevol zijn. Als iemand anders niet toe is aan een relatie zal hij jou als tweede keus zien en zichzelf als eerste. Dan kan er een fotomodel voor hem staan, dan nog zal hij niet genteresseerd genoeg zijn voor die persoon! Dus jij bent het zeker waard, maar als eerste voor jezelf! Onthoud dat geen relatie een verlies is, maar een winst. Je komt dichter tot jezelf. over and over again! En zolang je genoegen neemt met "minder", zul je nooit "meer" aantrekken. En inderdaad, het is heerlijk om erover te schrijven. Om meer inzicht te krijgen, om te delen, om te zijn. Liefs Iris