-
Relaties - Doe jij jezelf tekort?
Zelf heb ik tig relaties gehad, maar na mijn eerste lange relatie, toen ik 15 jaar was, is het wat relaties betreft altijd een rommeltje geweest. Ik ben altijd die “zoekende” geweest. Degene waaraan iedereen altijd vroeg: Wanneer sla jij eens een vent aan de haak Iris? (ze moesten trouwens eens weten). Wanneer ga jij eens trouwen Iris? En een kleine? Wordt het daar niet eens tijd voor?
Is een relatie hebben dan echt “het doel” van het leven? Beschouwen mensen je pas “volmaakt” als je een relatie hebt? Daar leek het altijd wel op.
Maar ik vond het heerlijk om alleen te zijn. Natuurlijk is het ook fijn om een mooie relatie te hebben. Het lekker knuffelen, de genegenheid, maar dat hoefde niet persé voor mij. Ik zag wel wat mijn pad kruiste.
Trouwen heeft ook nooit bij mij op het verlanglijstje gestaan. Ik denk omdat ik ook nooit echt het gevoel heb gehad om me helemaal te willen binden. Vind het ook een eng woord dat “binden”. Dan krijg ik het gelijk benauwd.
En een kind… Ik heb altijd heel hard geroepen dat ik geen kinderen wilde. Eigenlijk om dezelfde reden. “Je bent gebonden”.
En het klinkt dan ook heel cliché als ik zeg dat Timmy het mooiste is wat me is overkomen. Maar echt, het is zo! Dat magische om van “niets” in je buik “iets” groot te laten worden. Dan al zo’n binding voelen met een ongeboren kind. En wat een vreugde die hij mij iedere dag nog steeds geeft. Toen ik laatst tegen iemand zei dat ik altijd heb geroepen dat ik geen kinderen wilde hebben keek hij op, hij keek me diep in de ogen aan en zei: Maar hij is wel het beste wat jou ooit is overkomen!
En ik straalde van oor tot oor. Zo voelt het ook echt. Maar daar gaat het nu niet over.
Ik zie om mij heen dat er zoveel mis is in relaties. Dat mensen zichzelf zo vaak voor de gek houden. Of dat ze voor de gek worden gehouden.
Mensen willen gewild worden, geliefd, begeert. Ze willen niet alleen zijn, bang voor het onbekende. Maar wat doe je als je jezelf pijn gaat doen, als iedere dag een strijd wordt? Wat doe je als je de ander niet respecteert?
Er zijn zoveel mensen die bij elkaar blijven omdat het zo gewend is. Omdat ze best een goed leven hebben. Het is niet echt geweldig maar tja, er is toch overal wel iets is dan het antwoord. Je doet toch het werk wat je altijd hebt willen doen? Je hebt iets opgebouwd! Je hebt dat mooie droomhuis en die auto onder je kont en je gaat ook nog eens op vakantie. En och, de relatie is op zich toch goed. Wat wil je na zoveel jaar. Overal wordt het minder, waarom zou het bij jullie anders zijn?
De vrouwen zeggen: Zo zijn mannen nu eenmaal en de mannen zeggen: Vrouwen, ik zal ze nooit begrijpen.
En zo blijf je maar bij elkaar omdat het blijkbaar zo moet zijn…
Omdat je niet weet of je het alleen redt. Omdat je bang bent je werk te verliezen wat je passie is. Wat dan? Bang voor het onbekende. Omdat je dan echt alles alleen moet doen. Omdat je je partner niet wilt kwetsen. Omdat je kinderen hebt. Omdat je dan geen droomhuis meer hebt of helemaal geen huis om in te wonen en ga maar door.
Zolang je nog lekker in je comfort zone zit zal je nooit die stap zetten om echt voor jezelf te kiezen.
En wanneer ben je niet gelukkig?
Ken je de videoclip van Sam Smith? I’m not the only one
Zo niet dan kijk maar eens even.
Als je niet echt happy bent binnen een relatie dan heb je grote kans dat dit gebeurt.
Je hebt grote kans dat je die leegte die in je zit gaat zoeken bij iemand anders, want je partner kan je dat niet geven, jijzelf al helemaal niet. En dat praat je dan goed voor jezelf. Terwijl jezelf eigenlijk wel weet dat dit uiteindelijk ook geen voldoening geeft. Je wilt meer, vaker en uiteindelijk kom je toch steeds terug bij jezelf. Want niemand kan dat opvullen behalve… jezelf.
En vaak weten vrouwen ook dat hun partner buiten de deur eet en ze vinden het oké. Zolang hij maar bij me blijft. We doen toch samen leuke dingen? Hij houdt van MIJ, niet van die ander. Kerstmis viert hij met mij / ons.
Maar waar blijf jezelf? Waarom doe je jezelf zoveel tekort?
Of het maakt de vrouw niks meer uit wat de man doet. Ze leven toch al ieder hun eigen leven. Of het doet ze wel pijn, maar het gezin blijft dan tenminste nog samen.
wie houdt wie voor de gek?
Ze houden elkaar voor de gek en ook zichzelf. De man die vreemd gaat doet zijn partner pijn en zichzelf want het zal nooit genoeg zijn. Hij zoekt iets bij iemand anders wat hij mist in zichzelf (lees blog)
De vrouw doet haar partner pijn want ze geeft hem niet de kans om echt te kijken wie hij nu is en natuurlijk gaat ze zelf door een hel. Tenminste daar ga je vanuit.
Of je blijft bij je partner omdat je denkt:
*Ik hou niet meer van mijn partner maar hij/zij is ziek. Ik kan nu toch niet zomaar opstappen?
Dat is natuurlijk geen makkelijke keuze, maar jij kunt niet het geluk, de redder voor iemand anders zijn als je dat niet voor jezelf bent.
*Mijn ouders zijn gescheiden toen ik klein was, dat wil ik mijn kind(eren) echt niet aandoen.
En ook in deze situaties doe je jezelf tekort. Je kunt beter uit elkaar gaan en gelukkig zijn, dan dat je kind iedere dag ziet hoe een relatie niet hoort te zijn, want je kind denkt dus dat dit wel normaal is. Je geeft het balletje door. En hij heeft meer aan gelukkige ouders, dan ouders die niet lekker in hun vel zitten.
En natuurlijk stap je niet gelijk op na een relatie van tig jaar. Natuurlijk probeer je eerst alles eraan te doen om het weer te laten werken.
En misschien heb je verder wel een leuk leven. Leuke vrienden, je kunt je hart luchten, je hebt veel vrijheid. Je hebt een status en je hebt misschien je eigen bedrijf met al je passie.
Maar je kunt beter alleen zijn, dan je alleen voelen in een relatie.
En als je niet uit elkaar wilt, kijk dan eens met liefde naar je partner. Misschien heeft ze wel jullie kind gebaard, de mama van je eigen vlees en bloed.
Of iets heel anders, maar kom dan eerst uit die negatieve spiraal. Ga dan eerst echt op zoek bij jezelf naar de oorzaak.
Hoe vaak worden er niet grappen gemaakt over de partner? Hoe vaak wordt er niet gezien wat een ander doet, terwijl hij/zij heel veel doet.
Kijk dan eens goed met liefde. En als de liefde dan echt niet meer kan stromen stap er dan uit. Misschien is het dan echt tijd om die reis te gaan maken.
Gun jezelf dat geluk.
Opmerking: Het kan ook de vrouw zijn die vreemd gaat binnen een relatie, maar als voorbeeld heb ik de man genomen.
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.