On Hold

Toen ik pas alleen was, waren er veel dingen te regelen. Veel te doen.
Nu begint alles een beetje zijn plekje te krijgen en komt de rust naar boven.
Met die rust komt de drang om dingen te ondernemen. Dingen voor mezelf
die ik de afgelopen jaren nooit heb gedaan omdat ik een kleine had of omdat het
niet ging met de relatie.

En ik was lekker bezig. Ik had energie voor 10. Zoveel dingen kwamen op mijn pad.
Overal proefde ik van. Tot opeens de energie parten ging spelen. Jeetje wat was ik moe op een gewone dag. Het lekker sporten werd als eerste in de wachtkamer gezet.
Lopende dingen gingen wel door, maar nieuwe dingen gingen op de rem.
En dat is dan zo tegenstijdig, want je voelt je goed, je voelt de lente, je voelt de zon,
maar aan de andere kant werd de energie gewoon uit mij getrokken.
Ik wilde rennen, maar waar ik rende werden obstakels voor mijn voeten geworpen.
Aan toe geven is dan het enige wat je kunt, maar dat is zo zwaar want ik heb al zolang toegegeven om dingen NIET te doen om wat voor een reden dan ook. En nu kon het, maar lukte het me niet.

En wat was ik blij dat ik eindelijk bericht kreeg dat ik geopereerd kon worden. En wat was ik blij dat ik alles eromheen geregeld kreeg. En wat was ik blij met het resultaat. En wat voelde het als een zware baksteen toen het echt tot me doordrong dat ik 6 weken rustig aan moet doen.
Alle leuke en mooie dingen die ik zo graag wil doen… Die worden weer on hold gezet. En dan zal ik het maar niet hebben over het gevoel van afhankelijkheid. IK, die bijna altijd alles zelf doe. Ik, die nu afhankelijk is van andere mensen. Ik, die bang is om dingen aan te pakken omdat het nu even niet kan. Jeetje, dan ben ik niet.

Het voelt alsof ik aan een slinger heb gehangen, een lasso die rond werd gedraaid. Ik draaide rondjes en rondjes, ik proefde overal een stukje van. Die kant wil ik op, ja en die kant ook. Ow, laat me niet langer ronddraaien, laat me los want ik wil dat allemaal doen. En toen ik los werd gelaten werd ik niet de goede kant opgeslingerd. Voor mijn gevoel slinger ik nu een stukje de verkeerde kant op.

Maar wat zijn nu 6 weken? 6 Weken voor iets wat ik al 15 jaar graag wil…
Tja, ik wil nu eenmaal niet dat mijn leven op de pauze stand komt te staan, want er is zoveel om te ontdekken en mijn leven heeft voor mijn gevoel al zolang op pauze gestaan!
Maar ik moet ook beseffen dat ik aan het veranderen ben, dat de energie aan het veranderen is. En dit alles vergt toch veel van mij. Ik kom tot inzichten, ik voel anders, ik ben dingen aan het verwerken, ik doe anders en dit alles heeft een grotere impact dan ik misschien zou willen. En dan moet ik ook beseffen dat dit nu mijn weg is, en dat de energie invloed op mij heeft.

Maar die kriebels om het leven te proeven, om te doen waar ik zin in heb…  Nu wordt hier voor mijn deur de voorjaarsmarkt opgebouwd. En dat is toch ook iets wat in mijn hart en nieren zit. Het verkopen, het handelen, het lekker buiten zijn, het contact met de mensen. En het is gewoon bij mij voor de deur. Ik had de spullen kunnen pakken en een kraam kunnen inrichten. Maar dat kan nu niet.
En het borrelt weer van binnen, wat wil er toch zoveel uit. Het leven heeft zoveel te bieden.

Wat ik dan wel heb geleerd is om anders te denken, dingen positief denken. Dus vandaag maar een rondje lopen over de markt. Dat is dan op een andere manier genieten.