Loslaten, op weg naar het onbekende

Deze blog is ook gepubliceerd op 365dagensuccesvol

Het lijkt wel een hype dat loslaten. En als je nog niet echt in dat proces zit dan schiet je ego gelijk in de aanslag. Loslaten? Echt niet, ik hou nog liever vast tot mijn handen bloeden dan dat ik ooit los zal laten. Want wat je los wilt laten is wat je verstand zegt dat goed voor je is. En alles wat “goed” voelt dat laat je niet zomaar even los.

Loslaten; een lange weg

Herinneringen komen boven, zo slecht is of was het toch niet? Het is een lange weg dat loslaten. Soms denk je dat je er klaar voor bent, je ziet jezelf al hangen aan die tak boven de rivier. Misschien tel je al af van 3 naar 1, maar nee, het onbekende is te eng dus je klampt je weer vast.

Klaar voor de grote sprong

Maar stap voor stap ga je zien hoe het echt was. Waarom je los wilt laten. Je zult gaan zien wat je niet hebt kunnen zien omdat je er middenin stond. Je bent al zover gekomen dat je kunt zien wat je tot hier heeft geleid. En als je dan hebt gevoeld wat alles met je heeft gedaan, als je hebt kunnen huilen om alles wat het met je heeft gedaan, als je hebt begrepen waarom je dit hebt doorstaan. Dan kun je afsluiten. Dan ben je klaar voor die grote sprong! Je bent terecht gekomen bij een ravijn.

Het ravijn is de plek in je leven waar je nu staat. Je staat niet in een mooi bos, je staat niet op een mooi goud strand. Nee, je kijkt de afgrond in en het enige wat je kunt bedenken is waarom je hier nu staat? De weg die je hebt afgelegd wil je niet meer bewandelen. Dat heb je al gedaan, maar er is geen weg verder meer. Het enige wat je ziet is de afgrond. Je kijkt over de rand. Jeetje, wat is dat hoog zeg. Daaronder dendert een woeste rivier. Hij ligt vol met rotsen en de golven slaan ertegen op. Het is wel een machtig schouwspel maar is dit de weg die er voor jou is? Is dit een goede optie? Langzaam klim je over de rand. Een stukje lager kun je nog staan. Ja, dit voelt nog wel comfortabel. Maar je zult iets moeten. Terug wil je niet meer.

Durf je?

Er groeit een boom uit de zijkant van het ravijn. En aan die boom zit een dikke tak die over de rivier hangt. Je durft niet in 1 keer te springen. Nee, echt niet. Dus met bibberende handen pak je de tak vast. Langzaam, heel langzaam loop je naar de rand toe. Je hebt nu de tak vast en met je tenen raak je nog net het randje van het ravijn aan. Zou je? Durf je? Je slikt, je doet je ogen dicht, je slikt nog een keer omdat de drang om verder te gaan toch wel hoog is. En ja, daar ga je. Nu hang je boven de rivier.

De rivier vol met rotsen, punten die je kunnen verwonden als je er te hard tegenaan komt of als je erop valt. Ojee, wat als je erop valt?! En je moet er niet aan denken om kopje onder te gaan. Je kunt maar nauwelijks zwemmen. Stel je wordt meegezogen door een draaikolk? En opeens bedenk je je dat er piranhas in de rivier kunnen zwemmen. Het zweet breekt je uit. Wat doe je hier in vredesnaam? Wie heeft je dat mes op de keel gezet om verder te gaan? Je wilt niet opgegeten worden, je wilt niet verdrinken, je wilt niet voor de rest van je leven verlamd raken.
NEE- NEE – NEE

Laat je vallen

Maar je handen gaan pijn doen. Je eigen gewicht wordt zwaar. Je merkt dat het moeilijk wordt om jezelf vast te houden. Je begint in paniek te raken. Dan zie je opeens een ontzettende mooie vogel voorbij vliegen. Hij vliegt langs de rotswand af naar beneden. Hij maakt gebruik van een rots in de rivier om even uit te rusten. Dan tuurt hij het water in en maakt een duik. Even later zie je hem boven komen met een (gewone) vis in zijn snavel en de vogel vliegt weg.

Wat kan jou overkomen als je je laat vallen? Je kunt te pletter slaan tegen de rotswand, je kunt je hoofd stoten tegen een rots in het water, bewusteloos raken en verdrinken. Je kunt meegezogen worden onder water. Het kan allemaal.

Maar je wordt moe, je hebt nu echt pijn, je krijgt kramp en je kunt niet meer. Je wilt niet blijven hangen. Eigenlijk wil je niet blijven vechten. Maar ow god, wat is die afgrond diep. Nog even, heel even… En daar ga je.

Onderweg naar het onbekende

Je valt in het water. Het water is lekker warm. Je valt in een diep stuk van de rivier en de stroming neemt je mee. De stroming neemt je mee naar een nieuw begin. De weg terug wilde je niet en nu ben je onderweg naar het onbekende. Je voelt nu al zo vrij. Het water doet je goed, de stroming voelt goed, je gaat precies de goede kant op. Wat een heerlijk gevoel om je vrij te voelen.

En misschien kom je terecht in de haven van een dorpje waar ze je met open armen ontvangen, misschien kom je terecht op een strandje bij een bos. Daar kun je dan even heerlijk tot jezelf komen. En misschien kom je wel op dat heerlijke strand terecht met die mooie palmbomen waar niks moet en alles mag. Maar waar je ook uitkomt, je hebt ervoor gekozen om verder te gaan, om de stap te nemen, de sprong in het diepe. En ja, het zal eng voelen in het begin, maar je zult je ook zo vrij voelen. Heb het vertrouwen dat het je brengt wat je voelt. Laat de stroming je verrassen!