-
Inderdaad WTF!?!
Het zal wel zo zijn omdat ik dit contact zo graag wil en het niet los kan laten. Ik moet er niet meer tegen vechten, dan gaat het vanzelf over.
Denk nu eens eerst aan je eigen Iris. Ja, dat zei ik wel honderd keer. En als ik dan de moed had verzameld, als ik vond dat het nu echt genoeg was geweest… Net dan zocht hij weer contact. En dat was niet 1x zo.
En hoe moeilijk ik het in mijn eigen situatie ook had, ik kreeg hem niet uit mijn hoofd.
Ik heb hem vervloekt, ik heb hem zo NIET in mijn hoofd gewenst.
Maar hij leek wel een magische tovenaar of eerder een boze! Eentje van het ergste soort. Die mijn gedachtes gewoon aan het bespelen was en dan stiekem hard lachte als ik er weer intrapte.
Ik werd letterlijk en figuurlijk gek van mezelf. Ik wist echt niet wat me bezielde. Ja sorry, maar ik heb altijd mijn “mannetje” gestaan en nu leek ik wel helemaal niet mezelf. Zo was ik helemaal niet. Doe even "normaal" zou ik hebben gezegd.
En dan kom je “per toeval” een artikel tegen op internet. Het ging over tweelingzielen. Yeah right dacht ik nog en mee dat ik het ging lezen viel niet 1 kwartje, maar de hele spaarpot bleef vallen. DIT was wat ik voelde. Dit was wat ik meemaakte en wat ik mee had gemaakt. DIT was gewoon IK.
En toen kwam het weer: WTF is dit dan nu?! Dit kan toch niet. Hoe kan dit nu? En nu? Waarom? Opeens heb je zoveel vragen. Je loopt helemaal over. Wat moet ik hier nu mee? Wat kan ik hier nu mee? Hoe kom ik er van af (want dat wilde ik eigenlijk zo graag) En vooral… Waarom voel ik dit wel en hij niet? Want als wij samen waren dan was het zo “perfect”, zo mooi, zo rustig, en DAT, dat is een gevoel dat je niemand kan uitleggen. Hoe je ook je best doet, dat lukt gewoon niet.
Het “ik kan jou alles vertellen" gevoel. "Bij jou voel ik me veilig en op mijn gemak" gevoel. Het vertrouwen. Het “ik ben thuis” gevoel. Anders kan ik het niet omschrijven.
En zo ben ik verder gegaan in dit proces. Natuurlijk heb ik ook om raad en advies gevraagd. Ik heb zelfs iemand laten “kijken” of hij ook wel ECHT een tweelingziel was, want op je eigen gevoel afgaan is leuk, maar dit is eigenlijk niet niks. Ik zal dadelijk een paar dingen opschrijven die kenmerkend zijn voor een tweelingziel relatie. Hopelijk krijg je dan een iets beter beeld.
En dan weet je het zeker. Zo sceptisch als ik ben had ik zelfs een second opinion laten doen hahaha Maar goed. En dan? Je komt in een proces dat je in je eentje moet “oplossen”. Een tweelingziel relatie klinkt heel leuk en heel mooi en eigenlijk is het dat ook zeker als je de gedachten erachter weet, maar het is niet zo dat je opeens een geweldige liefdesrelatie hebt. Dat kan ik de meeste gevallen ook helemaal niet. Vaak is de timing gewoon nog niet goed en meestal is 1 persoon al verder in de ontwikkeling dan de andere. Daar rolt zelfs nog niet 1 kwartje, maar zit de spaarpot potdicht.
In de volgende blog vertel ik over dit proces. Het proces van een tweelingziel relatie.
Dan moet ik nog 1 ding kwijt. Het is dus heel moeilijk om iemand dit gevoel uit te leggen. Het is zelfs heel moeilijk om uit te leggen dat je aan je tweelingziel blijft denken terwijl hij echt niet altijd de leukste persoon op de aardbol is voor je. Als je met zo'n verhaal zou aankloppen bij iemand dan zouden ze zeggen dat je toch echt beter moet weten. Vergeet hem/haar toch! Wat is er nu zo speciaal aan iemand die je zo behandeld? En DAT kun je juist niet uitleggen. "Het" is er gewoon. En dat wil niet zeggen dat je niet verder kunt met je eigen leven, want dat is iets wat je wel zal moeten. Het gaat alleen anders dan voorheen.
Nu dan de kenmerken die horen bij een tweelingziel relatie. Ik zet ze niet allemaal hier neer, maar de meeste die van toepassing zijn op mij wel. (schrik niet hahaha)
- Je tweelingziel ontmoeten voelt als: Daar ben je….wat heb ik je gemist want ik wist dat je bestond!
- Een ontmoeting met je tweelingziel voelt als 'thuiskomen'.
- Tijdens de ontmoeting ervaar je een eenheidsbewustwording. Alle egogrenzen vallen tijdelijk weg.
- Je tweelingziel voelt aan als je broer / zus / moeder / vader / man / vrouw.
- Na de ontmoeting gaat deze persoon niet meer uit je hoofd.
- Je tweelingziel is constant energetisch aanwezig en loopt als een schaduw met je mee.
- In gedachte sta je met je tweelingziel op en ga je ermee naar bed.
- Je tweelingziel zoekt je in je dromen op (niet bij iedereen trouwens).
- Je komt overal de naam van je tweelingziel tegen of er zijn andere kleine aanwijzingen.
- Je voelt je 'naakt' in aanwezigheid van je tweelingziel. Je 'ego maskers' werken nu niet meer. Daarom wordt een ontmoeting soms ook uitgesteld. Je ego vecht ertegen.
- Sommige mensen vechten ook tegen het begrip tweelingziel. Je wordt met iets geconfronteerd waar je in eerste instantie geen raad mee weten (spiegeleffect).
- De seksuele aantrekkingskracht is heel groot.
- Je zoekt de stilte op. Dit is soms noodgedwongen.
- Doormiddel van de stilte wordt je gewezen op je eigen proces.
- Pijn in het hart.
- Moeilijk op je woorden kunnen komen als je je tweelingziel ontmoet.
- Liefde en angst krijgen een nieuwe betekenis. Beide emoties worden immens diep gevoeld.
- Het aantrekken en afstoten gaat beginnen. Je wordt emotioneel heen en weer geslingerd tussen liefde en angst.
- Gevecht tussen het ego-lichaam en het innerlijke lichaam.
- Je leven veranderd drastisch.
- Het 'lostrillen' van spanning. Je spanningsveld komt tot ontlading. Je lichaam trilt ongecontroleerd hevig. Dit gaat gepaard met flinke angst, nekpijn en huilbuien.
- Je leert meer ten opzichte van de mannelijke en vrouwelijke energie in je.
- Je tweelingziel legt zonder veel moeite de vinger op de zere plaats. Hij / zij onthult een spanningsveld in je energielichaam.
Wat een herkenning! Ik had nog nooit van tweelingzielen gehoord, maar toen ik hem ontmoette, een jaar geleden, wist ik dat dit iets bijzonders was. Er gebeurde iets vreemds met mij, iets wat ik nog nooit gevoeld had. Zo'n intens gevoel van liefde, vertrouwen, en herkenning. Bij een vreemde?? Was ik gek geworden?? Ook nog eens een stuk jonger dan ik! Ik heb de hele tijd dat ik bij hem was met een glimlach gezeten, en kon mijn ogen niet van zijn ogen losmaken! Ik, degene die altijd hl veel afstand houdt, en iemand sowieso al niet al te lang aankijkt. En hij deed precies hetzelfde! WTF!! Ik ben op een gegeven moment informatie gaan zoeken, en kwam tot de conclusie dat het gewoon niet anders kan dan dat hij mijn TZ is (al probeert mijn ego dit soms te ontkennen). Alles klopt gewoon! Enerzijds is dit het mooiste en meest pure wat je kunt ervaren, maar tevens ontzettend beangstigend en pijnlijk. Vreselijk, steeds dat gemis! Al zie ik hem soms een poosje niet, ik word er iedere dag mee wakker, en ik ga er 's avonds weer mee naar bed. Hij is mijn eerste, en laatste gedachte, zo ontzettend vermoeiend. Soms zou ik willen dat hij even uit mijn hoofd verdwijnt, maar dat lukt gewoon niet. Je wordt hoe dan ook steeds door het Universum toch aan je TZ herinnerd. We hebben allebei een relatie. Soms voel ik me schuldig omdat ik zulke diepe gevoelens voor een ander koester, al is er tot nu toe niets gebeurd. Het is iets waar ik niet met anderen over praat, het is voor mezelf al amper te bevatten, laat staan voor anderen die niet voor dit soort dingen openstaan. Ze zouden het niet begrijpen! Ik ben van nature vrij afstandelijk, laat mensen uit zelfbescherming niet te dichtbij komen, maar steeds als ik met hem samen ben, heb ik ontzettend de behoefte om hem even aan te raken. Ik doe het voordat ik er erg in heb, en soms vraag ik gewoon om een knuffel (iets wat echt totaal niet bij mij past). Ik zou het liefst gewoon tegen hem aan willen kruipen, al is het maar om even zijn warmte te voelen. Het voelt zo bijzonder, zo puur. Hij is ook de enige die ik dichtbij wil en durf te laten. Laatst pakte hij mijn handen opeens vast, en wat er door me heen ging kan ik niet beschrijven. Die onvoorwaardelijke liefde die ik voor hem voel, het is er gewoon, al vanaf het begin. We hebben het nooit uitgesproken, maar hij weet dat er meer aan de hand is, maar spreekt het niet uit. Hij doet uitspraken als verbinding voelen, en op dezelfde trilling zitten. Geeft subtiele hints. Hij weet dingen die hij niet kan weten, alsof hij in mijn hoofd kan kijken. Wij zijn allebei spiritueel, hebben veel gelijkenissen/interesses, en we zijn van nature allebei zo dat we moeite hebben onze emoties te tonen, bang om gekwetst en/of afgewezen te worden. Ik ben zelf op een punt beland dat ik niet meer wil vluchten voor mezelf, en voor wat ik voel. Iets wat zo puur voelt, kan gewoon niet slecht zijn toch.. We wachten maar gewoon af op wat komen gaat...
Hoe bizar dit ... jij gebruikt exact de woorden hoe ik mijn verhaal/tweelingziel-ontmoeting ook heb beschreven...echt precies zo.. mijn twinflame is er gelukkig wel bewust van en vind het allemaal ook ontzettend bijzonder, al is hij minder ver dan ik in het proces denk ik. Helaas...op dit moment kunnen wij niet samen zijn/komen omdat hij (nog) een relatie heeft en het gevoel heeft dat hij dit eerst moet onderzoeken...(de wegloper ...ik ben helaas de volger..) .. jawel ik (totaal niet spiritueel aangelegd) ben ook op onderzoek gegaan..ik moest weten waarom mijn lijf telkens weer zo enorm in vuur en vlam leek te staan als ik hem sprak/spreek en wanneer er weer afscheid werd genomen het voelde alsof er een baksteen op mijn borstbeen lag..zo'n zwaar gevoel. Vele tranen zijn er gevloeid..leek niet meer te stoppen en op de gekste momenten...was ik aan het auto rijden, hoefde ik maar een liedje te horen of een teken te zien en de tranen liepen over mijn wangen. Ik herkende mijzelf totaal niet meer. Ik vind het een ontzettend bijzondere situatie en ben enorm benieuwd hoe dit gaat verlopen. Momenteel is er weer even afstand..(ben benieuwd voor hoe lang..want in 9 maanden hebben we denk ik al een stuk of 12 keer afscheid van elkaar genomen maar elkaar weer zo enorm missen dat we om en om weer contact zochten. Maargoed...op dit moment dus de focus op mijzelf..werken aan mijzelf en leren houden van mijzelf..komt het allemaal vast goed.. heb er iig vertrouwen in ..Ik volg mijn hart.
Het is bij mij precies zoals jij het verteld . Ik ben een zeer onafhankelijke weduwe van 58 jaar. 5 jaar geleden ontmoette ik een man van 30 jaar jonger . Ik ben zeer op me zelf , maar vanaf die tijd is hij in mijn gedachte . Nou , leg dat maar eens uit aan iemand anders . Ik heb het geprobeerd aan mijn zus uit te leggen , maar die begon gelijk over het hebben van een toyboy . Nu is het een soort geheim en daar heb ik vrede mee .