Ik laat je gaan

En dan overvalt dat gemis mij opeens zo erg. Het gemis om contact met je te hebben, het gemis om je stem te horen, het gemis om in je armen te liggen. Gewoon het gemis van jou…
Opeens voel ik me zo eenzaam, zo gefrustreerd, zo klote en kut om het maar eens gewoon te zeggen. De afgelopen weken zijn hectisch geweest. En nu is er de rust. En in die rust kom jij weer naar boven. En in die rust zoek ik contact, maar zoals zo vaak krijg ik geen reactie.

En het weten dat jij en ik 1 zijn. Opeens is dat een feit waar ik nu helemaal geen boodschap aan heb. Jij weet het nog niet eens. Wat is daar dan zo vreselijk mooi aan?
Jij hebt je leventje waar je geen afstand van doet. Jij gaat gewoon verder met alles wat je altijd hebt gedaan. Waarom is dit iets wat alleen ik weet en wat jij niet ziet of voelt?

Ik kan het gewoon niet onder woorden brengen hoe het voelde als wij samen waren. Ik ben met zoveel mannen samen geweest, maar met jou voelt het gewoon zoveel anders. En dat mis ik gewoon. Ik weet nooit wanneer ik jou weer zie. Ik weet nooit of jij reageert op mijn berichtjes. Ik weet het gewoon niet. En ook al heeft dat niks met jou te maken, maar met mezelf... Dan nog is het een kutgevoel. Ja ik weet dat nu mijn ego een lekker loopje met me neemt. Nou, hij doet maar. Ik ben er helemaal klaar mee. Als jij “geen zin in mij” hebt, dan reageer je gewoon niet. En daar is dan vast een reden voor, maar ik ben al dat kromdenken beu.

Ja, ik mis je (met heel mijn hart en ziel),
Ja, ik zou zo graag weer naast je willen lopen en lekker verhalen willen vertellen (liever nu dan morgen)
Ja, ik zou zoveel willen doen (maar het is er niet meer)
En mee dat ik dit schrijf hoor ik in de kamer “ons” liedje. Waarom nu toch?
Het is nu alweer zolang geleden allemaal.
En dat dit is geen huisje-boompje-beestje iets is. Ik weet het, ik weet het allemaal. Dus ik weet ook dat als ik jou weer zie, dat ik je ook weer moet laten gaan. En op dit moment heb ik daar gewoon de kracht niet meer voor. Dus ik laat je liever nu gaan.
Dag mooie, lieve C. ik laat je gaan. Ik laat je met tranen over mijn wangen gaan.
Ihvj!