-
Home is where the heart is
Home is where the heart is.
Dit is al een eeuwenoud gezegde en het klopt nog steeds als het hart!
Heb je wel eens dat gevoel gehad dat je klaar was met je werk of je was ergens geweest en je stapt in de auto om naar huis te gaan, maar alles in je lichaam zegt niet te willen? Je wilt niet richting huis rijden. Je huis. Je huis dat je thuisbasis hoort te zijn. Je veilige haven. De plaats waar je rust vindt. Je wilt gewoon niet naar die plek toe!
Misschien heb je een lastige ex die je leven zuur probeert te maken door je onveilig te laten voelen in je eigen huis door constant je in de gaten te houden. Je op te wachten.
Misschien zit thuis wel je gezin op je te wachten. En wat eerst als een droom was, is nu een verhaal met zware gevoelens. Je twijfelt, je kunt jezelf niet meer zijn thuis. Het verlangen dat je hebt ligt niet meer thuis maar ergens anders.
Misschien heb je een vervelende huurbaas die alleen maar goed voor zichzelf zorgt en niet voor jou waardoor jij problemen krijgt.
En iedere keer als je op weg bent naar je huis dan wil je niet.
Het voelt niet meer goed, maar iets anders heb je niet.
Alle drie de voorbeelden heb ik meegemaakt. En van ieder voorbeeld is wel iets te zeggen.
Bij de eerste vreesde ik gewoon voor mijn leven. Bij de laatste speelt geld een zware rol. En bij de tweede was ik gewoon niet meer mezelf.
Ik dwaalde in het rond. Ik probeerde er nog het beste van te maken. Een opgever ben ik niet. Ik ben een vechter, ook al liep ik mijn eigen gevoel voorbij.
"Alles wat ik had" is thuis. Maar eigenlijk ben ik mijn eigen thuis. Mijn huis is niet mijn thuis. Ik ben zelf mijn thuis.
Als je jezelf lief hebt dan ben je thuis, waar dat dan ook is.
Je kunt dan veel makkelijker kiezen om verder te gaan. Om stappen te zetten die wel goed voelen. Om het heft in eigen handen te nemen.
Zelf merk ik dat me dat steeds makkelijker af gaat. Kiezen voor mezelf!
Bij het eerste voorbeeld het ik wel 2 tot 3 jaar getwijfeld. Ik voelde dat het niet goed zat maar nam geen stappen. Toen ik dat wel deed heb ik nog eens 1,5 jaar last gehad van mijn ex. Mijn ex de stalker. Mijn ex die me echt heeft bedreigd me van kant te maken. "Als ik jou niet kan krijgen, dan krijgt niemand jou". Dat waren zijn woorden.
Gelukkig heeft hij ze volgens mij alleen maar gehoord op tv en heeft hij er nooit werk van gemaakt. Wel heel andere dingen, maar dat is een verhaal apart.
De keuze om bij mijn laatste ex weg te gaan, de papa van mijn kleine, heeft ongeveer een half jaar geduurd. Althans, een half jaar om in een benauwde situatie te leven. Waarvan de laatste 3 maanden echt het idee gaven om niet altijd naar huis te willen gaan. Op mijn tenen te moeten lopen, geen lucht te krijgen. Daarvoor waren er al dingen die niet lekker liepen, maar dat is overal toch?!
En nu ging het nog veel sneller. Nu was het ook geen liefdesrelatie, maar een zakelijke overeenkomst. En hoewel ik nog even van mijn pad werd getrokken omdat ik dacht toch nog het goede in de ander te zien, toch heb ik nu veel beter naar mezelf geluisterd. Telkens als ik twijfelde of niet wist welke kant ik op moest heb ik gevoeld.
Wat voelt goed? Zegt mijn verstand dat het beter is want dan.... en noem alle redenen maar op die je allemaal kunt verzinnen... Je verstand gaat nu eenmaal 300x sneller dan je gevoel.
Of was het echt mijn gevoel wat sprak?! En dat heb ik nu gedaan. En ik ben er nog niet, maar de goede richting is er wel.
Luisteren naar jezelf. Bij jezelf blijven. Ook al wil je niemand anders kwetsen, ook al wil je niemand anders pijn doen, want dat is begrijpelijk, Dat is menselijk. Zeker als je een gevoelig persoon bent. Maar als je niet voor jezelf op kunt of durft te komen, dan sneeuw je onder. Dan wordt je als een voetveeg gebruikt. Je bent gewoon makkelijk. En weet je... Als JIJ dan niet meer "nodig" bent, dan wordt je wel met een rotgang de straat op gegooid. Zonder pardon. En ja, ook door de persoon waarvan jij dacht dat er liefde was. Kijk maar eens naar je verleden. Ik deed bijvoorbeeld alles om het goed te houden, bij elkaar te houden en toen er een kink in de kabel kwam was ik "de schuldige". Ik kon niks meer goed doen en opeens was alles mijn schuld. Dus waarom heb ik niet naar mezelf geluisterd? Nu kreeg ik ook nog eens een trap na!
Durf eerlijk te kijken. Voel wat goed voelt. Neem je heft in eigen handen. Je bent het waard!
Iris
22-12-2016
13:31 uur
Dit is al een eeuwenoud gezegde en het klopt nog steeds als het hart!
Heb je wel eens dat gevoel gehad dat je klaar was met je werk of je was ergens geweest en je stapt in de auto om naar huis te gaan, maar alles in je lichaam zegt niet te willen? Je wilt niet richting huis rijden. Je huis. Je huis dat je thuisbasis hoort te zijn. Je veilige haven. De plaats waar je rust vindt. Je wilt gewoon niet naar die plek toe!
Misschien heb je een lastige ex die je leven zuur probeert te maken door je onveilig te laten voelen in je eigen huis door constant je in de gaten te houden. Je op te wachten.
Misschien zit thuis wel je gezin op je te wachten. En wat eerst als een droom was, is nu een verhaal met zware gevoelens. Je twijfelt, je kunt jezelf niet meer zijn thuis. Het verlangen dat je hebt ligt niet meer thuis maar ergens anders.
Misschien heb je een vervelende huurbaas die alleen maar goed voor zichzelf zorgt en niet voor jou waardoor jij problemen krijgt.
En iedere keer als je op weg bent naar je huis dan wil je niet.
Het voelt niet meer goed, maar iets anders heb je niet.
Alle drie de voorbeelden heb ik meegemaakt. En van ieder voorbeeld is wel iets te zeggen.
Bij de eerste vreesde ik gewoon voor mijn leven. Bij de laatste speelt geld een zware rol. En bij de tweede was ik gewoon niet meer mezelf.
Ik dwaalde in het rond. Ik probeerde er nog het beste van te maken. Een opgever ben ik niet. Ik ben een vechter, ook al liep ik mijn eigen gevoel voorbij.
"Alles wat ik had" is thuis. Maar eigenlijk ben ik mijn eigen thuis. Mijn huis is niet mijn thuis. Ik ben zelf mijn thuis.
Als je jezelf lief hebt dan ben je thuis, waar dat dan ook is.
Je kunt dan veel makkelijker kiezen om verder te gaan. Om stappen te zetten die wel goed voelen. Om het heft in eigen handen te nemen.
Zelf merk ik dat me dat steeds makkelijker af gaat. Kiezen voor mezelf!
Bij het eerste voorbeeld het ik wel 2 tot 3 jaar getwijfeld. Ik voelde dat het niet goed zat maar nam geen stappen. Toen ik dat wel deed heb ik nog eens 1,5 jaar last gehad van mijn ex. Mijn ex de stalker. Mijn ex die me echt heeft bedreigd me van kant te maken. "Als ik jou niet kan krijgen, dan krijgt niemand jou". Dat waren zijn woorden.
Gelukkig heeft hij ze volgens mij alleen maar gehoord op tv en heeft hij er nooit werk van gemaakt. Wel heel andere dingen, maar dat is een verhaal apart.
De keuze om bij mijn laatste ex weg te gaan, de papa van mijn kleine, heeft ongeveer een half jaar geduurd. Althans, een half jaar om in een benauwde situatie te leven. Waarvan de laatste 3 maanden echt het idee gaven om niet altijd naar huis te willen gaan. Op mijn tenen te moeten lopen, geen lucht te krijgen. Daarvoor waren er al dingen die niet lekker liepen, maar dat is overal toch?!
En nu ging het nog veel sneller. Nu was het ook geen liefdesrelatie, maar een zakelijke overeenkomst. En hoewel ik nog even van mijn pad werd getrokken omdat ik dacht toch nog het goede in de ander te zien, toch heb ik nu veel beter naar mezelf geluisterd. Telkens als ik twijfelde of niet wist welke kant ik op moest heb ik gevoeld.
Wat voelt goed? Zegt mijn verstand dat het beter is want dan.... en noem alle redenen maar op die je allemaal kunt verzinnen... Je verstand gaat nu eenmaal 300x sneller dan je gevoel.
Of was het echt mijn gevoel wat sprak?! En dat heb ik nu gedaan. En ik ben er nog niet, maar de goede richting is er wel.
Luisteren naar jezelf. Bij jezelf blijven. Ook al wil je niemand anders kwetsen, ook al wil je niemand anders pijn doen, want dat is begrijpelijk, Dat is menselijk. Zeker als je een gevoelig persoon bent. Maar als je niet voor jezelf op kunt of durft te komen, dan sneeuw je onder. Dan wordt je als een voetveeg gebruikt. Je bent gewoon makkelijk. En weet je... Als JIJ dan niet meer "nodig" bent, dan wordt je wel met een rotgang de straat op gegooid. Zonder pardon. En ja, ook door de persoon waarvan jij dacht dat er liefde was. Kijk maar eens naar je verleden. Ik deed bijvoorbeeld alles om het goed te houden, bij elkaar te houden en toen er een kink in de kabel kwam was ik "de schuldige". Ik kon niks meer goed doen en opeens was alles mijn schuld. Dus waarom heb ik niet naar mezelf geluisterd? Nu kreeg ik ook nog eens een trap na!
Durf eerlijk te kijken. Voel wat goed voelt. Neem je heft in eigen handen. Je bent het waard!
Iris
22-12-2016
13:31 uur
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.