Hallo papa en mama

Wat voor een invloed hebben je ouders eigenlijk op jou zoals je nu bent?
Misschien denk je wel: helemaal niks want ik heb geen contact met mijn ouders of mijn ouders zijn overleden.
Of je denkt dat je heden en je toekomst helemaal alleen met jou te maken heeft.
En toch weet je dat als je bezig bent met de weg van bewustwording, dat je ouders meer invloed op je hebben gehad dan je denkt, dan je zou hopen.

Weet jij nog hoe de relatie was tussen je ouders? Vroeger was het anders dan nu. Vroeger durfde mensen niet te gaan scheiden, dus bleven ze bij elkaar waardoor er geen echte relatie was omdat de liefde er niet was zoals die er had moeten zijn.
Jouw ouders hebben waarschijnlijk nog geleerd dat je gewoon hard moet werken, dat je niet moet zeuren en gewoon doorgaan. En als jij dan eens wat anders wilde, dan werd je daar gelijk op afgerekend. Dat kon niet, dat mocht niet.
Of je werd helemaal niet betrokken bij de dood van 1 van je ouders of andere familieleden. Ze wilden je liever “beschermen”. Terwijl het juist heel goed is om te weten dat je ook gewoon verdriet mag hebben.

En soms is het lastig om na te gaan hoe het vroeger was bij jou thuis. Zeker als je het je niet meer herinnert. Ook ik heb heel veel moeite met het terughalen van mijn kindertijd, en dat is niet erg. Er zijn wel stukjes die in de puzzel passen. Een vader die zich moeilijk emotioneel kon uiten, later toen mijn ouders waren gescheiden heeft hij zijn hart bij mij uitgestort en daarna voelde ik letterlijk zijn verdriet. Een moeder die niet voor haar eigen weg had gekozen. Enz. En zo kwamen er steeds meer stukjes boven.

Toen jij kind was konden je ouders zelf niet overweg met hun eigen emoties, gingen op in hun eigen overlevingspatroon. Daardoor was er weinig aandacht voor de behoeftes en verlangens van jou als kind zijnde.
Je zag bijvoorbeeld dat je moeder verdriet had en durfde daarom niet om liefde te vragen. Je wilde graag naar een anders school, maar je besloot om in de voetstappen van je vader te treden. Je eigen ikje glipte weg. Je ging je aanpassen. Je dacht al gauw dat je "teveel" was. Dat je ouders jouw, met je eigen verlangens en emoties, er niet bij konden hebben. Dus deed je wat jou het beste leek, niet wat graag zou willen.
 
En dan is het nu tijd om je te gaan afvragen: Wat wil ik nu ECHT? Wat zijn mijn behoeftes en verlangens?
Dat kan heel lastig zijn omdat dit al zoveel jaren is verstopt. Je zult weer moeten leren voelen wat je echt wilt. En het is heel goed om deze verlangens en behoeftes te voelen, te omarmen. Ze er gewoon te laten zijn. Dan ben je al heel ver. Dat is al een vervulling .

Begrijp wel goed dat deze behoeftes en verlangens niet opgevuld hoeven te worden door je ouders of door iemand anders (partner). Door jezelf er bewust van te zijn verzwakt die enorme aantrekkingskracht. Het mag er gewoon zijn.
Als iemand anders jou wel in die behoeftes kan beantwoorden dan is dat oke, maar je moet iemand daar helemaal vrij in laten. En ook al is er niemand die dit aanvult voor jou, het mag er gewoon zijn. Zo kun je jezelf weer vorm gaan geven. Daarmee zie je wie je bent!

27-04-2016
9:33 uur