Gefeliciteerd. Geniet ervan

De aanslag die zwangerschap heet
Gefeliciteerd! “Geniet ervan”. Heel vaak wordt dat op een geboortekaartje geschreven. Nou, sorry. Dat is dus echt iets wat ik niet meer op een kaartje zet sinds ikzelf een kleine heb gekregen. Als eerste was de zwangerschap niet super. Met een zeer hoge kans op syndroom van down, vruchtwaterpunctie, onzekerheden, hoogzwanger in de zomer… Nee, emotioneel en lichamelijk was het een hele aanslag.
En de bevalling op zich... Het ging vrij makkelijk en snel, maar na de bevalling ging het niet helemaal goed. Details zal ik jullie besparen, maar laat ik het erbij houden dat ik erg blij was dat ik in het ziekhuis was bevallen.

Daar is je kindje. En nu?!?
En dan, dan is daar je kindje. Het kindje dat je 9 maanden in je buik hebt mogen dragen. In je buik waar het veilig was. Je wist wel dat je een kindje in je buik had, maar hoe zou het zijn als het was geboren?
En dan is daar je kindje. Het kindje waar je vanaf het begin af aan zo goed voor hebt gezorgd. Waar je bezorgd over was als je al een tijdje niks had gevoeld. Waarvan je zoveel foto’s hebt omdat je vaak op controle moest. Daar is die dan! En nu? Ja, wat nu?!

Geen weg meer terug
Tijdens de zwangerschap verandert er al veel. Je houdt met veel dingen rekening, je mag niet meer alles, je kunt niet meer alles, maar wat dacht je na de bevalling? Daar ligt een kindje. Een kindje dat afhankelijk is van jou. Een kindje dat zelf helemaal niks kan. Een kindje dat huilt als het honger heeft, dat huilt als het zich niet lekker voelt, dat huilt als de luier vies is. En soms heb je baby’s die alleen maar huilen.
Opeens schiet er van alles door je hoofd. Wilde je echt zo graag een kindje? Maar er is nu echt geen weg meer terug.
Dit kindje zal verzorgd moeten worden.
Dit kindje verwacht en verlangt goede ouders.
Dit kindje zal jou als rolmodel zien.
Dit kindje zal jouw zorg en toewijding nodig hebben.
Dit kindje zal zijn hele leven hulp nodig hebben (hoe oud die ook wordt).
Dit kindje zal waarschijnlijk later ook zelf een kindje krijgen.
Dit kindje zal gewoon je hele leven lang je kind blijven!
Bam en nog eens bam.

Je leven zal nooit meer hetzelfde zijn
Natuurlijk weet je dat als je een kindje krijgt, maar het lijkt wel zo anders als jezelf een kindje hebt. Nu is het er. Nu is daar het kindje en het besef. Paniek, angst. Doe je het nu wel goed? En ja, je hele leven!?! Je hele leven is opeens niet meer wat het is geweest en zal nooit meer hetzelfde worden. Je zult je altijd zorgen maken, je zult altijd mama of papa zijn.
 
Doe je het wel goed?
Opeens staat je hele leven letterlijk en figuurlijk op zijn kop. Je bent verzorger, je slaapt slecht omdat je kindje gevoed moet worden, je bent de hele dag in touw. Zeker in het begin omdat je nog alles moet “ontdekken”. Doe je het wel goed? Moet dat of zus niet anders? Krijgt hij wel borstvoeding of lukt het niet en hoe test je dat? Je bent aan het zoeken naar een ritme om het zo goed mogelijk te doen voor je kindje. Dus of je echt geniet de eerste tijd?

Een ander leventje
Natuurlijk is het heel speciaal en bijzonder, maar het leven dat je leefde, dat is voorgoed voorbij. Zeker bij iemand zoals mij was het echt wennen. Ik was (en ben) iemand die een eigen ritme heeft, een eigen leventje. Een druk leventje. En toch is het mij gelukt om die taak van mama zijn te integreren in het leven dat ik al had. Dat ging niet altijd makkelijk en zeker niet in de tijd dat ik samen was met mijn ex. Maar nu heb ik echt helemaal mijn draai gevonden.

Echte “vrijgezellen dingen” doen
En of ik mijn leventje mis zonder kind? Ja, soms wel. Soms zou het wel lekker zijn om gewoon de deur uit te stappen zonder eerst een discussie te moeten voeren, zonder eerst nog dit of dat te moeten doen.  En begrijp me niet verkeerd, mijn zoontje is echt het beste wat me is overkomen.
Ik krijg en geef zoveel onvoorwaardelijke liefde, ik geniet van de kleine dingen, ik heb zoveel meer inzichten, maar soms…  Dus als hij naar mijn ex is, dan probeer ik ook zoveel mogelijk te genieten van mijn tijd. Gewoon eens een keer te blijven liggen in bed terwijl ik wakker ben, gewoon eens ordinair met een bord op schoot voor de tv eten. Die kleine dingen.

Ode aan mijn kleine man
En begrijp me niet verkeerd. Ik heb vanaf het begin af aan genoten van mijn kleine man, alleen de omstandigheden eromheen waren iets anders. Mijn kleine man is vanaf het begin af aan echt een schat van een kind. Hij was en is bijna altijd blij en vrolijk. Hij vond het geweldig om bij mij te liggen als ik aan het werk was. Hij was content. En dat is hij nog steeds. Hij kan zichtzelf zo goed amuseren als ik aan het werk ben. En hij kan ook zo mooi bij mij spelen als ik moet werken. Hij is ook super lief. Hij kan heel rustig zijn, maar op zijn tijd ook knettergek. Hij leert en ontdekt de wereld op zijn eigen manier. Och, het is gewoon een scheetje waar ik mijn hart aan verloren heb. Ik kan zeggen dat ik er nu van geniet!

24-05-2016
21:33 uur