Geen sorry

Ik schreeuwde van binnen, wie was het nu die ik moest beminnen?
Ik voelde leeg, ik voelde op
Mijn hele systeem zat op slot
De laatste jaren waren in de 5^e versnelling gegaan
Vooral maar door en aan je eigen geen gehoor
Raar eigenlijk, want dat is toch het leven?
Wat heeft het leven je anders te geven?

Maar door dat hele mooie, zo bijzondere, zo pure
Daardoor kon ik opeens niet meer sturen
Stilgelegd, lamgeslagen, terug in de werkelijkheid
Niet weten waar ik het zoeken moest, die verdomde eenzame strijd
 
Ik kon niets anders dan te kiezen voor mijn eigen
Wat ik graag wilde was niet meer, wat ik verlangde bestond niet meer
Wat ik wilde ging niet meer, wat ik had voelde zo “verkeerd”
Als alles niet meer mag zijn of kan zijn, dan ben je terug bij je eigen
 
Wat zou mij dit brengen, waar leidde deze weg mij naartoe
Moest dit nu echt? Eigenlijk was ik van alles zo moe
Maar handje voor handje begon ik te graven
Spannend, nieuw, verward, onwetend. Had ik wel de moed voor al dit gedoe

Kon ik nog stoppen, was er nog een weg terug
Nee, het was in gang gezet, ik kon niet meer terug over die brug
Die brug was afgebrokkeld toen ik erover heen liep
Nu zag ik alleen nog een afgrond zo diep
Daar wilde ik niet naartoe, dat was die bekende ouwe koe
 
En langzaam, langzaam begon het licht weer te schijnen
De wolken gingen echt verdwijnen
Jeetje, wat was het mooi daarbinnen. Kon ik mezelf echt zo beminnen?
Ik voelde rust, inspiratie, groei. Ik kon eindelijk springen
Ja, het was een enge, donkere weg geweest. En vooral eenzaam
Niet veel mensen begrepen mij, maar ik was voor mezelf heel zorgzaam
 
Van afgunst, ongenoegen, frustratie naar begrip, rust en liefde
Ze zeggen dat mensen niet kunnen veranderen, maar zie mij nu hier
Ik heb de moed gehad om te kijken wat er mis is gegaan
Ik heb de moed gehad om door te lopen, ook al was ik doodsbang voor dat bestaan

Kijken wie je nu echt bent, waarom loopt je leven zoals het gaat
Je komt de pijnen tegen die je niet wilt voelen, maar die je gaat bevoelen
Alle pijn die je had weggestopt komt boven en je komt het nog 1x onder ogen
Je voelt alles, zo overwogen

Maar je groeit, je doorleeft, je gaat verder en vecht er niet meer tegen, maar voelt
Van je hoofd naar je hart
Ja, ik heb me helemaal onderuit zien gaan
Maar wat is het mooi om nu weer op te staan
 
Dit is zo mooi, die verandering
Alleen mis ik echt 1 ding, dat is jouw verbinding
En daarvoor zeg ik geen sorry, en ik stop het ook niet weg
Het zit diep in mij, en het is geen pech
Wat jij me hebt gebracht en wat ikzelf heb gedaan
Ik ben je zo dankbaar. Door jou ben ik dit alles aangegaan

Dank je

15-05-2016
10:22 uur