Eindelijk mijn weg gevonden

Wat ben je toch veel in mijn gedachten. Wat spook je toch lekker rond. Ik laat je toe. Ik kijk ernaar. Ik voel je en ik weet het. Het is wat het is.
En je zult er voor altijd blijven. Soms minder, dan weer meer. Net als golven. De ene keer kabbelt het, de dag erop is er zware storm. Maar je zult er altijd zijn!

Zo vaak wilde ik je aan mij binden. Niet door een relatie. Nee, gewoon om je te kunnen zien. "Hey C. heb je nog iets nodig? Ik ga nu bestellen bij de groothandel" vroeg ik dan. En hoe vaak je de andere appjes die ik je van te voren had gestuurd ook negeerde… het maakte niks uit. Op deze berichtjes zei je altijd ja. Waarom dan toch?
Wilde je mij ook graag blijven zien? Waarom kon je dan wel antwoord sturen en mij daarna gewoon zo keihard negeren?
 
In het begin bestelde je regelmatig en kwam je ook regelmatig iets ophalen. Het contact was er. De verbinding was er. Maar het werd minder. Ja, vanaf het moment dat ik het niet meer trok, vanaf het moment dat ik niks meer trok, toen werd het juist minder.
Het moment dat ik je juist zo graag dicht bij mij had gehad.
Ik had je nodig op dat moment. Jij begreep mij als enige. Jij wist wat er in mij speelde. Zelf had je het ook al meegemaakt. Je zei dat het jou nooit iets had gedaan. Je wist het van te voren. Maar dit was anders. Dit was fucking anders!
 
Ik voelde mij alleen. Letterlijk alleen. Ik WAS alleen! En af en toe ging jou luikje open. Af en toe was je er. Niet met veel inhoud. Het waren meer de koetjes en de kalfjes. De diepgang was weg. Jij was gewoon weg. En toch… toch bleef ik jou zoeken. En toch zei jij altijd ja. En toch moest ik altijd erachter aan gaan om te vragen of je mij niet was vergeten. Uhhm of je je bestelling niet was vergeten. Geen reactie. Maar als ik iets anders appte dan was je wel thuis. Dan ging het luikje open. Waarom blokkeerde je me godverdomme gewoon niet op whatsapp?! Waarom heb je dat eigenlijk nooit gedaan? Ik zou gek van mij zijn geworden. Waarom jij niet? En waarom heb ik het zelf nooit gedaan?

Jij zat zo diep in mij dat ik niemand anders wilde. En eigenlijk kwam dat niet alleen door jou. Ik was ook hard aan het werk aan mezelf. Ja, wel weer dankzij jou. En ik ben veel te weten gekomen. Ik heb veel verwerkt. Ik heb veel geleerd. Ik leer nog steeds.
En nee, ik wilde nooit tijd maken voor iemand te leren kennen. Altijd dat gezeik. Ik heb nu eenmaal weinig tijd voor mezelf, zal ik die tijd dan ook nog eens moeten opofferen om iemand te leren kennen?
Tuurlijk wilde ik wel “iets”. Het jagen zit natuurlijk nog steeds in mijn bloed. Heerlijk om te kijken of er een match is om die vervolgens af te wimpelen.

En toch was het er opeens. De energie en de lust om iemand anders toe te laten. Maar weet je wat ik voelde toen ik die persoon kuste? Het voelde alsof ik vreemdging! Sorry hoor, maar wat een rare waarneming! Maar dit zwakte gelukkig af.
Het was gewoon tijd om de touwtjes weer in eigen handen te nemen. Ik was alzover gekomen.

Dus toen was het echt tijd om te springen. Deze keer zou ik niet alleen de trap van de duikplank opklimmen, ik zou ook echt gaan springen. Ik zou naar beneden kijken, ik zou die diepte zien. Ik zou die angst voelen en toch springen. Dus dat deed ik. Ja, jij ging ook gewoon door met je leventje. Uren online op WhatsApp, nog steeds op de andere app te vinden. Waar was je toch allemaal mee bezig! En opeens was het gewoon genoeg. Waar was IK toch mee bezig?! Ging ik nu echt uren kijken hoelang jij online was en dan zelf invullen met wie en waarom en hoezo? Nee! Het moest over zijn. Ik moest erop vertrouwen dat jij ook je weg wel zou vinden. Wat gunde ik jou alle liefde, alle rust. Ja ik gun jou alles zolang jij gelukkig bent. En was je gelukkig met je relatie? In mijn ogen niet. Dan zou je nooit zo vaak vreemd gaan. Het is een smoesje als je zegt dat je het doet om je relatie goed te houden. Het is een goedpratertje. Verder geen verwijten. I rest my case.

Dus ik klom weer in de pen. Er kwam weer een mooie brief op papier. Deze keer was het echt tijd. Plop daar ging die. Natuurlijk met een app erachteraan.
Paniek, lichte paniek, maar het was beter. Voor mij was het gewoon nodig.
En toch ging ik nog even kijken op fb. Klik op hier, klik op en daar. Huh? Wat zag ik nou? Wat raar! Even verder kijken. Nee, niks te zien. Dat is niet openbaar. Maar zou het? Ik moest het toch even weten. Dus ik ging verder wroeten. En eigenlijk was het niet zo moeilijk om erachter te komen. Natuurlijk wist ik het niet zeker. Zou het echt? Ben je dan nu echt uit elkaar?
Hoe heb je het dan voor elkaar gekregen dat je daar kunt blijven werken? Is ze er niet achter gekomen? Heb je toch zelf de stap gezet? Jeetje C. wat heb ik weer een vragen.
Opeens zat ik weer helemaal vol met vragen. Wat zou het mooi zijn als je nu ook je eigen pas oploopt. En ja, ik weet het ook al heb je het mij niet verteld.
 
Maar deze keer is het goed. Het maakt niet uit. Jij bent aan je eigen reis bezig. Ik hoop dat je net zoveel inzichten mag krijgen als ik.
Lieve C. Ik heb deze keer echt afscheid van jou genomen. Deze brief was definitief. Ik heb je bedankt voor alles (ook al zie jij dit niet zo). Ik heb je het allerbeste gewenst. Gewoon omdat ik van je hou.
Mocht je ooit behoefte hebben om het met mij te delen, dan weet ik zeker dat je mij weet te vinden.
En ja, ik heb zoveel vragen in mijn hoofd gehad. Nu weet ik dat ik zelf de enige ben die mijn eigen liefde kan beantwoorden. “Waarom” vragen zijn geen goede vragen. Soms krijg je gewoon geen antwoord. Let it be and let it go.

Ik ga verder in alle opzichten. Ik ga geen non worden. Zo ben ik nooit geweest en ik heb op dat gebied nog veel te leren. Voor mezelf weet ik wat mij te doen staat. Yep, ik ben gesprongen. De plons was groot. Ik ging nog eens een keer flink onder water. Ik hapte naar lucht, ik verslikte me zelfs, maar nu ga ik zwemmen. En als het even kan gewoon lekker dobberen.

Ik heb iemand leren kennen. Het is weer een heel leerproces. En dat is denk ik nog wel het belangrijkste. Leren. Ik leer van iedere ontmoeting, ik leer van iedere spiegel. Jij zult er altijd zijn, maar niet meer op de voorgrond.

02-07-2016
23:48 uur