Een nieuw begin

Vandaag sluit ik de deuren van mijn webwinkel. Wat ik vanaf 2007 heb opgebouwd met een lening van een heel speciaal iemand (mijn heel mooi mens waardoor deze pagina is begonnen), daarvan sluit ik de deuren.

Als ik het zo schrijf dan voelt het alsof er een stukje van mij sterft. Misschien is dat ook wel zo. Ik heb alles met veel vreugde en plezier opgebouwd.
Veel mensen in mijn omgeving hadden altijd commentaar. Die Iris die doet maar wat. Die Iris die doet ook maar waar ze zin in heeft. Hoe wil ze dat nu voor elkaar krijgen? enz enz
En of het me is gelukt. Van niets heb ik iets heel groots opgebouwd. Veel mensen denken bij een webwinkel aan iets kleins. Nu ik aan het opruimen ben zie ik pas hoe groot ik eigenlijk was.
En toch gaat de stekker eruit. Toch laat ik los. Mensen denken vaak dat je sterk moet zijn om iets vast te blijven houden, vooral niet op te geven, te blijven vechten. Maar ik kan je verzekeren dat het ook heel veel kracht kost om iets los te laten. Nu laat ik voor de 2^e keer in vrij korte tijd iets los waarvan ik dacht dat ik het nooit los zou laten.

Vorig jaar (ja zolang is het nog niet) heb ik ook al een grote beslissing genomen. En dat was het besluit om alleen met mijn zoontje verder te gaan. En ook daar heb ik best veel commentaar op gekregen. Dat besluit kwam voor veel mensen zomaar out of the blue. Nu hebben ze daar wel gelijk in, want niemand zag aan mij hoe ik mij van binnen voelde. Niemand wist wat er in mij speelde. En juist omdat ik bang was voor de commentaren die zouden komen, juist daarom heb ik niks gezegd. Dat is dubbel he! Want achteraf krijg je het 3x zo hard op je bord.
 
Ik ben daarna verder gegaan met mijn webshop. Maar toen was het eigenlijk al op. De eerste paar maanden waren fijn tot er iets veranderde. Ik weet nog steeds niet wat, maar dat is ook niet erg. Het ging slechter met de webshop. En toen merkte ik het al. De passie was weg. Langzaam sloeg ik een andere weg in. Langzaam werd ik mij bewuster van zaken. Van mensen, van gevoelens, van energieën. Er kwam een verschuiving. En zo kan het zomaar voorkomen dat wat eerst je passie, je “leven”, je eigen waarheid is, dat dat vuurtje opeens dooft.

En als daar dan ook nog eens bij komt dat je letterlijk een bericht krijgt dat je “thuishonk, je basis” onder je voeten wordt weggeslagen, dan is het eigenlijk pas heel duidelijk. Ik kreeg bericht dat mijn huurbaas de huur opzegde.
Natuurlijk is er in het begin paniek, onrust, woede enz. Want waar moet ik nu naar toe met mijn kleine man? En natuurlijk kan hij je niet zomaar op straat zetten en je gaat zoeken naar een weg.

Mensen die dichtbij mij staan hebben zeker gemerkt dat ik bijna onderuit ging. En ja, ik zag en voelde het ook. Maar juist door die mensen sta ik nog steeds!

En langzaam vielen die stukjes ook weer op zijn plaats. Ik nam het heft weer in eigen handen. Ik ging voelen wat ik echt wilde. Wilde ik dit gaan aanvechten? Wilde ik hier nog wel blijven wonen? Of voelde het wel goed om alles los te laten?

Vechten – Loslaten…

Ik wist dat dit niet mijn “voor altijd huisje” was. Ik had alleen gehoopt dat het huisje hierna wel ons voor altijd huisje zou zijn. Helaas is dat het dan ook weer niet. Of misschien wel. Je weet het nooit.

Maar door alles heb ik dus het besluit genomen om met de webshop te stoppen. Te stoppen met wat “ik ben”. Ik ga klein, voor mijn doen, heel klein wonen. Ik kan het dus niet meenemen. En in deze relatief korte periode zijn er wel ook weer andere deuren open gegaan. En dat is juist zo mooi. Dat zijn deuren waar wel mijn passie ligt. En hoe ik het ga invullen en of ik het kan gaan invullen, want dat is natuurlijk ook nog de vraag. Dat is iets voor volgend jaar.
Ik stap zonder bagage het nieuwe jaar in. Ik sta open voor alles wat op mijn pad komt. 1 item zit er in mijn rugzak wat best zwaar weegt eigenlijk. Daar kom ik nog op terug.

Dus ja, 2016 was weer eens een bewogen jaar. Soms lijkt het wel alsof er nooit een einde komt aan die achtbaan, maar ik heb ook genoten. Ik heb mijn handen omhoog gegooid toen de achtbaan omlaag ging, en ik heb mijn ogen gesloten toen hij keihard de bocht om ging.

Dus voor nu… Wordt dit hoofdstuk gesloten en ga ik een mooi nieuw begin schrijven!

Heel veel liefs van mij! Ik wens jullie hele mooie dagen.
Ben je alleen, voel je je alleen? Schrijf hier dan iets. Ik weet zeker dat er meerde alleen zitten. Samen maken we er iets moois van.

En je kunt beter echt alleen zijn met deze dagen dan je alleen voelen terwijl je omringt bent door heel veel mensen. Leef je eigen waarheid!