Droom je jouw leven - Of leef je jouw dromen

En zo volg je opeens 365 dagen succesvol op Facebook. Wat was voor jou de trigger? Verlang je naar meer balans, naar verbinding, naar geluk, naar een geweldige relatie of naar meer rust in je werk?  Het klinkt wel gaaf he?! 365 dagen succesvol! Een heel jaar lang alleen maar succesvol zijn. Of vind je dat je al succesvol bent maar ben je gewoon nieuwsgierig?

Dromen of idealen

Kun je lekker wegdromen en verlangen om het vervolgens op een wolkje weg te zien drijven, omdat je denkt dat dit toch niet voor jou is weggelegd? Of zijn het de idealen die je opschrijft op een groot whiteboard en kijk je iedere dag naar je dromen om ze om te willen zetten in daden?

Hoe dan ook, je bent hier niet voor niks terecht gekomen. Er is iets in je leven waardoor je onrustig bent. Misschien heb je wel een GOED leven. Je hoeft je nergens druk om te maken. Je hebt een leuke relatie, een mooi huis, je vrijheid, werk wat je passie is, een paar vrienden. Lekker toch! Wat moet je dan veranderen? Of is die relatie misschien toch niet zo goed als je eerlijk gaat kijken. Of vind je je werk geweldig, maar begint het nu wel zijn tol te eisen. Je werkt toch niet om te leven of wel? En wat heb je eigenlijk aan dat grote huis met die tuin als je er nooit bent omdat je zoveel werkt. Zijn je vrienden wel zo’n goede vrienden als je denkt? Kun je hun echt alles vertellen zonder dat ze je veroordelen? Durf je jezelf te laten zien bij je vrienden?

Verlangens

Lastig he om echt te kijken wat er nu in je borrelt. Er zit een stukje verlangen in je dat eruit wil, maar je bent bang wat dat allemaal teweeg gaat brengen. Je hebt alle scenario’s al 300x in je hoofd afgespeeld. Iedere keer was er wel een andere uitkomst. Maar het broeit nietwaar?
Je voelt dat er meer is. Je verlangt naar iets anders. Je begint steeds meer te voelen dat je die verbinding wilt. Je wilt balans, je wilt weten wie je nu echt bent. Waarom kun je niet gewoon gelukkig zijn met wat je hebt vraag je je dan af. Ik heb toch alles!? What the hell is wrong with me!
Tot je echt eerlijk naar jezelf gaat kijken. Wat zijn mijn verlangens? Wat zegt mijn gevoel? Je verstand kan alles gaan beredeneren, je gevoel is de radar die je naar je verlangens leidt.

Wat wil ik nu echt?

Zelf kwam ik op het punt dat ik letterlijk vroeg: Is dit nu het leven? Moet ik zo oud worden?
En ja, ook ik had alles. Een eigen bedrijf, een huis met veel ruimte, een goede relatie en zelfs een kleine man. Maar dit kon het toch niet zijn? Als ik die dag zou sterven, zou ik niet blij zijn met mijn einde. Mijn relatie was goed, maar tevens was dit ook wat mij tegenhield om te groeien. Maar wilde ik echt iets veranderen? Wilde ik echt alles opgeven? Wilde ik single mama worden en mijn zoontje het gezin ontnemen waar ik zoveel waarde aan hecht? Mijn ouders zijn ook gescheiden en dat heeft echt veel impact op een kind. En hoe gaat het dan met het huis en kan ik mijn eigen bedrijf behouden en wat met de dubbele lasten en ik wil zo graag in deze plaats blijven wonen en…. Dat waren de vragen bij mij (en nog vele anderen die ik jullie bespaar).

Leven of overleven

En als je hoofd een loopje met je gaat nemen, dan zijn er ook nog de mensen die naast je staan. De mensen die het allemaal goed bedoelen.
- In iedere relatie is wel iets toch. Stel je niet zo aan!
- Je krijgt het huis nooit verkocht. Je blijft met een schuld zitten!
- Kun je het wel allemaal alleen?!
enz. enz.
Je denkt bij jezelf dat je je aanstelt. Kijk eens naar de consequenties zegt je ego dan. Je ego wil liever vasthouden aan het bekende dan zich overgeven aan het gevoel. Liever zijn hoofd in het zand steken dan toe geven dat er iets niet klopt.
Misschien hebben die anderen wel gelijk en moet ik me niet aanstellen. Het zal wel een “fase” zijn dacht ik dan. Maar als je leven “overleven” wordt, en je bent de enige die er ondanks alles toch nog iets van wil maken, dan is het op een gegeven moment ook genoeg.

Op weg naar je verlangens

Dus ik had de vraag: Is dit nu het leven? Nee! Ik voelde dat er meer was. Ik WIST dat er meer was en dat wilde ik. En ik ben aan de reis begonnen. Ik ben ingestapt, ik heb me los gemaakt van de kade en ik ben gaan varen. Ik had geen idee waar ik terecht zou komen. Was het op een rustig riviertje of op de woeste oceaan? Het kon me ook niks schelen. Alles schreeuwde in mij. Ik kon niks anders meer dan toegeven aan mijn gevoel.

En daar ging ik. En ik heb gevaren op de woeste oceaan en ik heb daarna een haven gevonden. Het is lekker liggen in de haven, maar soms kom ik ook nog wel los van de kant hoor. Ik ben er nog niet, maar ik heb wel de goede koers. Ik heb me overgegeven aan mijn verlangen, en waar het me naartoe zal leiden? In ieder geval een stuk in de goede richting van mezelf en dat kan alleen maar beter en mooier worden! Wat houdt jou nog tegen om toe te geven aan je verlangen?