Blanco bladzijdes

 

---

BLANCO BLADZIJDES

Ieder mens loopt een bepaalde tijd met je mee in het leven. Sommige blijven je hele leven, anderen nemen na jaren metgezel te zijn geweest toch een andere afslag. Sommige komen binnen stormen, veroorzaken een chaos en vertrekken weer. Andere kloppen netjes op de deur maar worden niet binnen gelaten. En een enkeling die komt en die gaat wanneer het daar de tijd voor is. Ze nemen geen afscheid, ze zeggen geen hallo. Het gaat zoals het gaat en ze passeren regelmatig je weg.

En van iedere ontmoeting mag je iets leren. En als de les is geleerd, dan sla je de bladzijde om. Je sluit dat hoofdstuk af en je gaat verder. Meestal klopt dat ook. Meestal kun je een hoofdstuk afsluiten. Je kunt zelfs het boek sluiten en wegleggen in de kast bij alle andere boeken.
Sommige boeken haal je misschien nog eens van de plank. Je leest erin, maar je kunt ze daarna net zo makkelijk weer wegleggen.

Alleen soms… soms heb je een boek dat je gewoon dicht klapt. Het verhaal wordt veel te eng. Je weet dat als je verder gaat lezen dat je dingen gaat lezen die je niet verwacht. Het verhaal beangstigd je zelfs. Je bent bang voor die monsters die plotseling de hoek om komen. Dus je klapt het boek dicht, maar het hoofdstuk is nog niets eens af… Je loopt weg, je legt weg wat je niet wilt lezen.
Je legt dat boek niet op de plank, je legt het achter de andere boeken zodat je het niet meer hoeft te zien. En toch… Telkens als je langs de kast loopt dan zie je het boek niet, maar je weet dat het er staat. Verstopt om niet gezien te worden, maar je voelt het.

Je kunt je niet verzetten tegen die aantrekkingskracht. Het verhaal wil geschreven worden.
Een boek wegleggen waarvan het verhaal nog niet af is, is onbegonnen werk. Je kunt het boek beter laten liggen. Blader eens terug. Lees het nog eens een keertje door en kijk dan naar die blanco bladzijdes. Het geeft veel meer rust als je ziet dat er nog iets geschreven gaat worden. Je hoeft niet met geweld iets af te sluiten. Dat geeft onrust, verwarring en het kan ook niet. Je kunt fysiek iets wegleggen, het niet meer zien, maar energetisch blijft het aantrekken.

“You can close your eyes for the things you don’t want to see, but you can’t close your heart for the things you don’t want to feel”.

Het boek hoeft ook niet gelijk weer verder te gaan. Geniet even van de adempauze. Weet dat er nog iets komen gaat. Je merkt vanzelf wanneer het verhaal verder geschreven kan worden of zelfs wanneer het af is. Wanneer het boek bij de andere boeken op de plank gelegd kan worden om er zonder rare gevoelens voorbij te lopen, dan is de les geleerd. Misschien raakt het boek zelfs nooit af! Of wordt het uiteindelijk een heel dik boek. Wat het ook wordt, laat het er zijn. Dat geeft veel meer rust dan te moeten vechten tegen iets wat je niet wilt.

Iris
29-09-2016
22:08 uur