Bindingsangst - Nieuwe verbinding

Bindingsangst kan vele angsten vertonen. Ik zal de mijne met jullie delen. Ik zal delen welke angsten ik had/heb als ik een nieuwe verbinding aanging / aanga.

Het verliezen van je vrijheid
Ik heb heel jong een vaste relatie gekregen. Deze heeft ook nog eens lang geduurd. Toen deze relatie tot een einde kwam heb ik hier veel ellende door ondervonden. Ik werd letterlijk met de dood bedreigd. Dit heeft circa een jaar lang geduurd. Toen het eindelijk rustig was en ik weer durfde te gaan leven (want zo voelde het voor mij, ik kon eindelijk weer ademhalen) toen ben ik ook gaan genieten. Ik was trots op mijn eigen huisje, mijn eigen tuin, mijn eigen pad dat ik had gekozen met werk. Ik was vrij. Ik was letterlijk vrij na zoveel ellende. Dus iedere relatie die serieuzer begon te worden was als een strop om mijn keel. Mijn lucht werd weer uit mijn lijf geknepen (ai, dit komt even binnen – helder inzicht). Ik wilde mezelf niet meer verliezen. Nee, nooit meer!
Dus dat liet ik ook niet snel gebeuren. Ik zorgde er altijd wel voor dat ik die stap voor was.
Dus toen ik iemand tegenkwam die mijn vertrouwen al heel snel had gewonnen, die na de eerste afspraak niet meer is vertrokken, toen werd ik best bang. Maar het voelde “goed”. Dit is de papa geweest van mijn kleine man. Hiervoor heb ik mijn “vrijheid” opgegeven. En wat een mooi resultaat is daar uit voort gekomen!
 
Is dit de laatste man waarmee is seks zal hebben?
Door het verlies van je vrijheid worden er ook andere dingen getriggerd. Juist door die vrijheid die ik zo was aangegaan, heb ik vele contacten gehad. Ik vond het heerlijk om via datingsites af te spreken, op MSN (toen was dat nog zo populair ;-) ) te chatten. Ik vond het heerlijk om af te spreken. En wat nou als het niks zou worden. Dan had ik toch een leuke avond gehad. En nee, er kwam niet altijd seks bij kijken, maar soms wist je dat wel van te voren.
Dus telkens als een relatie serieus leek te worden, vluchtte ik in deze angst. Ik ging me juist niet binden. Ik ging juist op zoek naar iets anders, naar iemand anders. Stel je toch eens voor dat er nog iemand anders rond zou lopen die beter, mooier, gezelliger zou zijn… Stel je toch eens voor.
En werd het dan toch serieus… dan had ik grote kans dat ik ging flirten met vrienden van mijn huidige partner. Of dat ik dacht dat ik de verkeerde van het nest had “gevangen”, want zijn broer zag er toch echt veel beter uit. En ook al deed ik er verder niks mee, althans ik ging nooit te ver, toch dacht ik dat.  Ik durfde me onbewust dus echt niet helemaal te binden. En zo’n relatie kon lang goed gaan, of zo’n relatie was na een paar maanden alweer over.
 
Weer de fout in gaan
En dit is dan een hele belangrijke. Nee, ik hoef geen vriend meer. Alle mannen zijn toch hetzelfde. Nee, ik hoef geen vriend meer want ik wil die pijn niet meer voelen. Bij voorbaat zei ik al dat het geen serieuze relatie zou worden. En soms ging dat goed, maar soms ook niet. Dan werd iemand toch verliefd op mij. Ja jeetje, ik had het toch van te voren gezegd! Meestal was dit dan een “good guy”. Iemand die alles voor mij over zou hebben. Voel je hem al? De wurggreep om mijn nek? Anders ik wel! Iemand die alles voor je zou doen… pfff wat een sleur! Dat zou nooit een pittige relatie kunnen worden. Er zou geen uitdaging in zitten. En eigenlijk wilde ik die uitdaging ook helemaal niet meer, ik wilde rust, en toch…
 
Ondanks mijn verlangen naar rust kon ik geen rust vinden in mezelf. Jeetje, 1 persoon die mij kon geven wat ik wilde… Nee! Ik wilde dit bevestigd krijgen door meer mannen. Ik wilde jagen, ik wilde gezien worden, ik wilde gewild worden!

En nu weet ik maar al te goed dat er toch echt maar 1 persoon voor nodig is en dat is geen man en ook geen andere vrouw. Dat is gewoon deze vrouw die dit schrijft. Dat ben ik!

03-07-2016
22:02 uur