Bevestiging

Waarom heb ik toch die bevestiging nodig?
Toen ik C. niet meer uit mijn hoofd kreeg, toen ik echt niet wist waarom! Toen ik hem voelde terwijl hij er niet was, toen ben ik gaan speuren op internet
Wat is dit toch? Waarom voelt dit zo intense? Is het de aandacht die ik wil? Er waren opeens zoveel vragen en toen ik ging lezen, ging speuren, kwam ik van alles tegen. En wel te verstaan alles over tweelingzielen. Ik had er nog nooit van gehoord. Maar alles wat ik erover las was zo herkenbaar. Dat was gewoon ik. Ow help dacht ik. En ik was ook terughoudend. Ik geloof niet alles zomaar wat ze vertellen. Dus ik ging verder speuren. Wie o wie kan “zien” / “voelen” of hij ook mijn tweelingziel is? Ik wilde bevestiging. Wat ik voelde, was dat echt? Want hij kan net zo goed alleen maar iemand zijn die mijn verlangens heeft aangewakkerd, en waar ik nu in verdrink.

Na wat speurwerk kwam ik iemand tegen die mij meer kon vertellen. Vertel me alsjeblieft dat ik niet gek aan het worden ben dacht ik nog. En wat denk je? Ik kreeg bevestiging. Ja hoor, geen twijfel mogelijk. Hij loopt al een aantal levens met mij mee.
Wow, ik ben niet gek dacht ik gelijk. Die gevoelens die ik heb zijn echt.
Voor mij is het moeilijk om op mijn gevoel af te gaan. Vooral in dit geval, want wie gelooft mij nu? Een trap onder mjin kont moet ik hebben en gewoon doorgaan.
Wie gelooft nu in vorige levens? Ik weet dat dit bestaat alleen heb ik me hier nooit in verdiept.
Maar ik had de bevestiging. Alleen ging ik toch weer twijfelen. Mede door opmerkingen van andere mensen. Dus ik dacht weer: bestaat dit nu wel echt? Eigenlijk kan dit toch ook niet bestaan?!
Ik had alles al gelezen wat er te lezen viel. Ik weet wat de “missie” is van deze ontmoeting, maar ik kon het nog steeds niet plaatsen.
En dat mij tweelingziel gewoon verder kon gaan. Voelt hij dit niet? Wat doet dit met hem? Ook weer zoveel vragen maar dan naar hem toe.
Dus ik heb nog een keer om een antwoord gevraagd. Tja, het is gewoon niet niks.
En ook deze keer kreeg ik de bevestiging. Maar wat moeilijk zeg om hiermee om te gaan.

Ik heb nu denk ik al 50x gezegd dat ik hem los moet laten. Dat ik hem nu echt van dat voetstuk ga zetten. En ik zeg het, ik heb het hem zelfs geschreven, en 2 dagen erna ben ik in paniek. NEE, dit wil ik NIET. En ik had me ook voorgenomen om geen bevestiging meer te vragen aan anderen. Ik weet dat hij het is. Ik weet wat hij is van mij. Het is goed zo. Ik heb nog een bevestiging gekregen trouwens. Alleen had ik daar niet specifiek om gevraagd. Ja Iris, werd er gezegd. Dat draadje tussen jullie is er al een hele tijd.

En toen ging ik naar een spirituele beurs vandaag. Samen met een vriendin. Het was een hele happening. Mijn vriendin en ik gingen aan een tafeltje zitten. Ze wilde een bijenwastekening laten maken. Doe maar zei ik, dat heb ik al eens gedaan. Het werd een pittig gesprek voor haar met veel emoties. En wow, wat werden er rake dingen gezegd. En ik kwam terug op mijn besluit. Deze vrouw, haar energie, voelde zo goed. Ja, ik wilde ook.
En daar zat ik dan. Ze kreeg gelijk van alles door. Tot ze vroeg of ik een vraag had. Tja, zou ik?
Ja, dacht ik, maar dan nu anders. Dus ik zei ja. Het gaat niet over mezelf zei ik, maar over iemand anders en ik weet dat dat niet de bedoeling is, althans, ik wil dit eigenlijk niet, maar ik kom er niet los van.
Ow, hou maar op zei ze. Je hoeft niet verder te vertellen. Ik voel het al.
BAM Daar was die weer… de bevestiging.  En nu zelfs zonder het woord tweelingziel te laten vallen.Dit zei ze gewoon uit zichzelf!
En mee dat ze het zei sprongen bij mij de tranen in de ogen. En ze gingen rollen, over mijn wangen. En het enige wat ik zei was: Ik wil ervan af. Echt waar, ik wil hem niet meer in mijn hoofd. Hoe mooi het ook is, en wat hij mij ook heeft gebracht en wat hij mij heeft geleerd….En wat hij mij nog gaat laten zien... Ik wil dit nu even niet meer. Ik wil wel hem, althans, ik zou het zo fijn vinden als we gewoon vrienden zouden zijn, maar niet dit!

Ja Iris ging ze verder. Je zult hem nooit los kunnen laten, hij zal altijd bij je zijn, maar je zult wel anders ermee om moeten gaan. Je moet hem echt van dat voetstuk halen. Pffff En ik dacht dat ik dat al had gedaan. Dit is ook al tegen mij gezegd geworden.
En zei ze: Je zult genoegen moeten nemen met minder. Jij zult nooit zoiets voor en met iemand anders kunnen voelen. Dat kan niet, dat bestaat niet. Deze verbinding tussen jullie is zo intense, zo mooi, maar je hebt wel iemand naast je nodig die met je mee groeit, want jij groeit Iris en hard, en of C. gaat groeien? Ja, hij zal gaan groeien, maar je moet niet wachten tot hij zover is.

Ik zie me ook groeien, ik voel me ook groeien. Ik heb me al lang niet zo sterk gevoeld, maar ook zo bewust van alles. Maar teven ook weer zo kwetsbaar omdat ik open sta voor dingen. Ik zal nu dus echt verder moeten op deze reis.
En dat wist ik ook wel, maar dan komt nu mijn JA MAAR!
Hoe kan zoiets dat zo mooi is, dat zo bijzonder is, zo niet te bevatten eigenlijk. Hoe kan dat niet werken. Waarom wordt dat niet zo gezien door die ander?
En eigenlijk weet ik het antwoord ook al. Ik moet kunnen genieten van wat het mij heeft gebracht en niet verdrinken in wat ik wil. En weer lopen de tranen over mijn wangen.

Genoegen nemen met minder…. En ik ben nog wel iemand die gaat voor “alles of niets”…

Dan nu maar lekker naar bed. Mijn kleine man is weer thuis en ligt bij mij in bed.
Wat kan een dag toch veel emoties bevatten.
Want dit was niet het enige wat me heeft beroerd en geraakt vandaag.
Het was een pittig dagje.

Wordt vervolgd

21-02-2016
23.53 uur